گوشتاور. [ تا وَ ] ( نف مرکب ) آورنده گوشت. حامل اللحم. گراینده به فربهی. || پرگوشت. کثیراللحم. فربه. گوشتالو : بزرگ سر، گوشتاور و سپید که به زردی زند. ( التفهیم ص 381 ).
فرهنگ فارسی
( گوشت آور ) ( صفت ) ۱ - آنچه که گوشت آورد آنچه بفربهی گراید . ۲ - پر گوشت فربه : بزرگ سر گوشتاور و سپید که بزردی زند . ( صفت ) ۱ - آنچه که گوشت آورد آنچه بفربهی گراید . ۲ - پر گوشت فربه : بزرگ سر گوشتاور و سپید که بزردی زند .
