گوش گل. [ گ َ ] ( اِ مرکب ) نوعی از صدف از طایفه حیوانات ناعمه یا عدیم الفقار . ( یادداشت مؤلف ). || نفخ غده زیرگوش. نکاف و آن آماس نَکَف یعنی غده های خرد که در بن زنخ میان نرمی گوش و پس گوش است باشد. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - جانوری از شاخ. نرم تنان و از دست. تبر پاییان که فسیل صدفهایش از دوران دوم زمین شناسی ببعد در طبقات زمین پیدا میشود . این جانور در اکثر دریا ها میزید . ۲ - اوریون .
