گوش خوردن

لغت نامه دهخدا

گوش خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) گوشمال دیدن. ناراحت شدن. آسیب دیدن :
ای هنرهای تو افریدونی
وی اثرهای تو نوشروانی
نه ز آسیب قضا گوش خوری
نه به اشکال فلک درمانی.
انوری.

پیشنهاد کاربران

بپرس