گوستاو کوربه

در مجموع کوربه دارای نقش و جایگاه مهمی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه می باشد و به عنوان یک هنرمند خلّاق و مبتکر که به ارائهٔ تفسیرهایی پررنگ از واقعیت های اجتماعی در کارهایش تمایل دارد، شناخته می شود.
جملات زیر از جمله بیانات مشهور وی هستند:
« من پنجاه سال عمر کرده ام و در این پنجاه سال، من همواره در آزادی زیسته ام. پس به من رخصت دهید که زندگیم را در آزادی به پایان برسانم؛ و بگذارید تا در هنگامی که من مُرده ام، درباره ام این گونه سخن گفته شود: «او به هیچ مدرسه ای، به هیچ کلیسایی، به هیچ نهادی، به هیچ آکادمی، و به هیچ رژیمی تعلق نداشت به جز رژیم آزادی» »
اثرهای برجسته [ویرایش]
پرتره خود نقاش به همراه سگ سیاه ( ۱۸۴۲ )

مردی با یک پیپ، تصویر خود نقاش ( ۱۸۴۸ - ۱۸۴۹ )

ننو ( گهواره یا تختخوابی که از تور یا کرباس می بافند ) ۱۸۴۴

زلی کوربه ۱۸۴۷

پرتره ای از چارلز بودلر ۱۸۴۸ - ۱۸۴۹

سنگتراش ها ۱۸۴۹

بعد از شام در اورنانز ۱۸۴۹

دهقانان فلاژه ای در بازگشت از بازار ۱۸۵۰

پرتره ای از آلفرد برویاس ۱۸۵۴

سلام موسیو کوربه! ۱۸۵۴

لوئیس گویمارد در حال ایفای نقش به جای رابرت دی ایبل، موزهٔ هنری متروپلیتن، ۱۸۵۷

زنی با جورابهای سفید ( بس بلانکز، همسر کوربه ) ، بنیاد بارنز، ۱۸۶۱

زن فریبندهٔ خفته ۱۸۶۲

داربست، موزهٔ هنری تولدو، اوهایو، ۱۸۶۲

پرتره ای از کانتیس کارولی ۱۸۶۵

پرادون و بچه هایش ۱۸۶۵

ساحل دریا در نورماندی ۱۸۶۷

حمام کننده، موزه هنری متروپولیتن نیویورک، ۱۸۶۸

منشاء، ۱۸۶۸

موج، ۱۸۷۰

پررتگاهی در اترتات، پس از طوفان ۱۸۷۰

طوفان در کوهستان یورا، آکادمی هنری هونولولو، ۱۸۷۲ - ۱۸۷۳

منظره چشم انداز کوهستان و درختهای میوه در اورنانز، ۱۸۷۳

دریاچهٔ نیوشاتل ۱۸۷۵
منبع [ویرایش]
مشارکت کنندگان ویکی پدیا، «Gustave Courbet»، ویکی پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد ( بازیابی در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰ ) . ‎
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ گوستاو کوربه موجود است.
رده های صفحه: اهالی فرانسه نقاشان اهل فرانسه زادگان ۱۸۱۹ ( میلادی ) درگذشتگان ۱۸۷۷ ( میلادی )
از ویکی پدیا
قس عربی
غوستاف کوربیه ( 1819 - 1877م ) أحد رواد المدرسة الواقعیة بالفن، ولد لاب مزارع، ذهب غوستاف لدراسة الحقوق فی باریس عام 1840 ولکنه سرعان ما ترک الدراسة لیتجه الی دراسة الفنون الجمیله التی کان مغرما بها، بدء بتعلم الرسم من خلال المراسم الحره فی سویسرا، حیث کان برسم نماذج للمودیلات ورسومات تمثل الطبیعة کما انه زار متحف اللوفر لیقلد الاعمال الفنیه التی یحتویها المتحف، عرض اعماله فی عدد من صالونات الفن بعضها لاقت الثناء وغیرها قوبلت بالرفض کلوحتة المسماه ( هوماک ) بسبب الأسلوب الجامد الخالی من العاطفه الذی یطغی علی اللوحة، اما لوحتة ( بعد العشاء فی اورنان ) فقد وصفها الفنان الکبیر دیلاکروا بأنها عمل ثوری، کان لتعرفه علی الادیبین برودون وشانفلوری اثر کبیر فی تغیر مساره الفنی وخصوصا الأخیر الذی کان أول من اطلق اسم الواقعیة فی الفن التشکیلی، ذلک الأسلوب الذی طوره لاحقا کوربیه وتجلى فی جل اعماله حتى انه کان یوصی مریدیه من الفنانین الشباب بنقل ما یروه بشکل صادق فی اعمالهم دون مبالغه.
[عدل]معرض الصور
لوحة هوماک عام 1844 لم تلاقی الاقبال.

بعد العشاء فی اورنان عام 1849.
[عدل]مصادر
الموسوعة العربیة
تصنیفات: وفیات 1877رسامون واقعیون اشتراکیون فرنسیون موالید 1819رسامون فرنسیون
قس انگلیسی
Jean Désiré Gustave Courbet ( 10 June 1819 – 31 December 1877 ) was a French painter who led the Realist movement in 19th - century French painting. The Realist movement bridged the Romantic movement ( characterized by the paintings of Théodore Géricault and Eugène Delacroix ) with the Barbizon School and the Impressionists. Courbet occupies an important place in 19th century French painting as an innovator and as an artist willing to make bold social commentary in his work.
“ I am fifty years old and I have always lived in freedom; let me end my life free; when I am dead let this be said of me: 'He belonged to no school, to no church, to no institution, to no academy, least of all to any régime except the régime of liberty. ' [1] ”
Contents [hide]
1 Realism
2 Biography
2. 1 A Burial at Ornans
2. 2 The Artist's Studio
2. 3 Notoriety
2. 4 Exile and death
3 Influence
4 Pupils
5 Notable exhibitions
6 Gallery
7 See also
8 Notes
9 References
10 Further reading
11 External links
[edit]Realism
Plage de Normandie. ( c. 1872/1875 ) . Washington D. C. : National Gallery of Art.
Courbet painted figurative compositions, landscapes, seascapes, and still - lifes. He courted controversy by addressing social issues in his work, and by painting subjects that were considered vulgar, such as the rura . . .