الکساندر گوستاو ایفل ( به فرانسوی: Gustave Bönickhausen dit Eiffel ) ( به انگلیسی: Gustave Eiffel ) ( ۱۵ دسامبر ۱۸۳۲ – ۲۷ دسامبر ۱۹۲۳ ) یک مهندس ساختمان، معمار و متخصص سازه های فلزی فرانسوی بود. شهرت وی به جهت طراحی برج ایفل است.
... [مشاهده متن کامل]
گوستاو ایفل در دیژون زاده شد و در پاریس درگذشت.
برج ایفل ( فرانسه ) و مجسمه آزادی ( ایالات متحده ) دو نمونه از برجسته ترین سازه های فلزی در تمام دوران هستند. این کارهای فوق العادهٔ هنری نماد افتخار و غرور ملی برای کشورهایشان هستند. هر دو ی این سازه ها توسط «گوستاو ایفل» طراحی شده اند. دربارهٔ زندگی ایفل اطلاعات زیادی در دست نیست؛ به غیر از اینکه او در شهر «دیژون» در سال ۱۸۳۲ به دنیا آمد، سپس در سال ۱۸۵۰ تعدادی دوره های آموزشی پیشرفته در دانشگاه پلی تکنیک گذراند ولی موفق به قبولی در امتحانات سال اول نشد ولی بعدها در دانشگاه مرکزی هنر و ساخت و تولید ثبت نام کرد. جایی که موفق به دریافت مدرک دیپلم در رشته مهندسی شیمی شد. همان سالی که پاریس میزبانی جشنواره جهانی اول را بر عهده داشت. گوستاو حرفه خود را با کار کردن بر روی پروژه پل بزرگ راه آهن «بوردو» در جنوب غربی فرانسه آغاز کرد. پس از کار کردن بر روی چندین پروژه مختلف دیگر، گوستاو از خود به عنوان یک «سازنده»، متخصص سازه های فلزی نام برد. به زودی از او به عنوان «جادوگر فلز» نام برده شد! او در خلال سال های طولانی حرفهٔ خود، هزاران سازه دیگر را در سرتاسر دنیا به اتمام رساند.
در سال ۱۸۵۶ گوستاو ایفل اولین مأموریت بزرگ مهندسی خود را دریافت کرد. پل فلزی راه آهن بر روی رودخانه «گارون» در بوردو، تنها در ۲۶ سالگی! کنترل تمام پروژه به دست ایفل داده شده بود. استفاده از هوای فشرده برای ساختن پایه های پل، کاربردی نوین از این فناوری در فرانسه بود. تمایل او برای نظارت نزدیک از تمامی مراحل کار نیز از قبل در این پروژه مشخص بود. زمانی که کار پل در سال ۱۸۶۰ به اتمام رسید، کارگران آنقدر به خاطر مشارکت شخص ایفل در کار خشنود و سپاس گزار بودند که به او مدالی اعطا کردند. بعدها او در حومه شهر پاریس در اواخر سال ۱۸۶۶ شرکت خود را تأسیس کرد. بیشتر درآمد ایفل حاصل بود از ساخت پل های کوچکی که معمولاً به آسیا و اروپای شرقی صادر می شد. همزمان با ساخت پل های بسیار، درمیان سال های ۱۸۶۷ تا ۱۸۶۹، گوستاو، چهار پل بزرگ بر روی دره رود در جنوب فرانسه ساخت. یکی از آن ها به طور مشخص پلی بر روی رودخانه سیکول بود. در دهه ۱۸۷۰ ایفل به شکل فزاینده ای پروژه های جاه طلبانه و بلند پروازانه ای را قبول کرد که بیشتر آن ها در خارج از فرانسه بودند. یکی از نمونه های نادر از کارهای او ( که جنبه تاریخی و یادمان دارد ) در زندگی حرفه ای او، «ایستگاه مرکزی قطار» در «پِست» ( امروزه آن را به اسم بوداپست می شناسیم پایتخت مجارستان ) به نمایندگی راه آهن ملی اتریش می باشد. این ایستگاه به صورت قابل توجهی از روی رسم کلی در برجای گذاشتن سهم قابل توجهی از ساختمان فلزی که در نمای ساختمان دیده می شد، مشخص بود. برای مناقصه پروژه «پونته دونا ماریای یک»، پلی بر روی رودخانه «دورو» در «اوپورتو»، ایفل به خاطر اینکه در طراحی او از مواد و متریال استفاده بهینه تری می شد، در نهایت توانست قیمت کمتری پیشنهاد دهد و بر چندین کمپانی بزرگ چیره شود. ایفل دوباره تمام مراحل کار را در ساخت پل دونو، شخصاً نظارت کرد، پلی که در آن زمان بزرگ ترین پل غیرمعلق در جهان بود. طراحی آن بعدها در بسیاری از سازه های ساخت ایفل تکرار شد. مهم ترین آن ها پل راه آهن «گارابیت»، بر روی رودخانه «تروییر»، در جنوب کلرمونت - فراند که در سال ۱۸۸۴ به اتمام رسید می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
گوستاو ایفل در دیژون زاده شد و در پاریس درگذشت.
برج ایفل ( فرانسه ) و مجسمه آزادی ( ایالات متحده ) دو نمونه از برجسته ترین سازه های فلزی در تمام دوران هستند. این کارهای فوق العادهٔ هنری نماد افتخار و غرور ملی برای کشورهایشان هستند. هر دو ی این سازه ها توسط «گوستاو ایفل» طراحی شده اند. دربارهٔ زندگی ایفل اطلاعات زیادی در دست نیست؛ به غیر از اینکه او در شهر «دیژون» در سال ۱۸۳۲ به دنیا آمد، سپس در سال ۱۸۵۰ تعدادی دوره های آموزشی پیشرفته در دانشگاه پلی تکنیک گذراند ولی موفق به قبولی در امتحانات سال اول نشد ولی بعدها در دانشگاه مرکزی هنر و ساخت و تولید ثبت نام کرد. جایی که موفق به دریافت مدرک دیپلم در رشته مهندسی شیمی شد. همان سالی که پاریس میزبانی جشنواره جهانی اول را بر عهده داشت. گوستاو حرفه خود را با کار کردن بر روی پروژه پل بزرگ راه آهن «بوردو» در جنوب غربی فرانسه آغاز کرد. پس از کار کردن بر روی چندین پروژه مختلف دیگر، گوستاو از خود به عنوان یک «سازنده»، متخصص سازه های فلزی نام برد. به زودی از او به عنوان «جادوگر فلز» نام برده شد! او در خلال سال های طولانی حرفهٔ خود، هزاران سازه دیگر را در سرتاسر دنیا به اتمام رساند.
در سال ۱۸۵۶ گوستاو ایفل اولین مأموریت بزرگ مهندسی خود را دریافت کرد. پل فلزی راه آهن بر روی رودخانه «گارون» در بوردو، تنها در ۲۶ سالگی! کنترل تمام پروژه به دست ایفل داده شده بود. استفاده از هوای فشرده برای ساختن پایه های پل، کاربردی نوین از این فناوری در فرانسه بود. تمایل او برای نظارت نزدیک از تمامی مراحل کار نیز از قبل در این پروژه مشخص بود. زمانی که کار پل در سال ۱۸۶۰ به اتمام رسید، کارگران آنقدر به خاطر مشارکت شخص ایفل در کار خشنود و سپاس گزار بودند که به او مدالی اعطا کردند. بعدها او در حومه شهر پاریس در اواخر سال ۱۸۶۶ شرکت خود را تأسیس کرد. بیشتر درآمد ایفل حاصل بود از ساخت پل های کوچکی که معمولاً به آسیا و اروپای شرقی صادر می شد. همزمان با ساخت پل های بسیار، درمیان سال های ۱۸۶۷ تا ۱۸۶۹، گوستاو، چهار پل بزرگ بر روی دره رود در جنوب فرانسه ساخت. یکی از آن ها به طور مشخص پلی بر روی رودخانه سیکول بود. در دهه ۱۸۷۰ ایفل به شکل فزاینده ای پروژه های جاه طلبانه و بلند پروازانه ای را قبول کرد که بیشتر آن ها در خارج از فرانسه بودند. یکی از نمونه های نادر از کارهای او ( که جنبه تاریخی و یادمان دارد ) در زندگی حرفه ای او، «ایستگاه مرکزی قطار» در «پِست» ( امروزه آن را به اسم بوداپست می شناسیم پایتخت مجارستان ) به نمایندگی راه آهن ملی اتریش می باشد. این ایستگاه به صورت قابل توجهی از روی رسم کلی در برجای گذاشتن سهم قابل توجهی از ساختمان فلزی که در نمای ساختمان دیده می شد، مشخص بود. برای مناقصه پروژه «پونته دونا ماریای یک»، پلی بر روی رودخانه «دورو» در «اوپورتو»، ایفل به خاطر اینکه در طراحی او از مواد و متریال استفاده بهینه تری می شد، در نهایت توانست قیمت کمتری پیشنهاد دهد و بر چندین کمپانی بزرگ چیره شود. ایفل دوباره تمام مراحل کار را در ساخت پل دونو، شخصاً نظارت کرد، پلی که در آن زمان بزرگ ترین پل غیرمعلق در جهان بود. طراحی آن بعدها در بسیاری از سازه های ساخت ایفل تکرار شد. مهم ترین آن ها پل راه آهن «گارابیت»، بر روی رودخانه «تروییر»، در جنوب کلرمونت - فراند که در سال ۱۸۸۴ به اتمام رسید می باشد.
