گوزن کوچک اسیا

گوزن کوچک آسیا. گوزن کوچک آسیا (muntjac)
هر یک از نُه گونه گوزن کوچک، متعلق به آسیای جنوب شرقی. اغلب در پوشش های گیاهی انبوه زندگی می کنند و گله تشکیل نمی دهند. نرها دارای شاخ های کوتاه میله ای و دو دندان نیش تیزند که تشکیل عاج می دهند. گاهی به سبب صدایشان «گوزن پارس کننده» نیز خوانده می شوند. این جانور در جنس Muntiacus قرار دارد. برخی گوزن های کوچک آسیایی از پارک های نواحی مرکزی انگلستان فرار کرده و به طبیعت گریخته اند. حدوداً ۵۰هزار گوزن کوچک آسیایی در نواحی مرکزی و جنوبی بریتانیا وجود دارد. (۱۹۹۷). جمعیت های مجزایی از این گوزن در شمال نیز دیده شده است. گوزن های کوچک آسیایی حتی ممکن است در اسکاتلند نیز مستقر شده باشند. در ۱۹۹۴، گونۀ جدید گوزن آسیایی، موسوم به گوزن آسیایی بزرگ (Mega muntiacus vuquangensis)، در جایگاه خصوصی تربیت جانوران در لائوس یافت شد. در ۱۹۹۷، دانشمندان صندوق جهانی طبیعت گونۀ دیگری از گوزن آسیایی را در ویتنام کشف کرد. این گونه کوتوله است و فقط حدود شانزده کیلوگرم وزن دارد. شاخ هایی به طول ناخن شست دارد و در ارتفاعات ۴۵۷ تا ۹۱۴ متری زندگی می کند. کشف گونۀ دیگری از گوزن آسیایی در ویتنام در ۱۹۹۸ اعلام شد. در ۱۹۹۹ گونه ای جدید که کوچک ترین نمونۀ این گوزن است، در نواحی شمالی میانمار کشف شد. بلندی گوزن Mega putaoensis تا شانه فقط ۵۰ سانتی متر است.