گوز هندو. [ گ َ / گُو زِ هَِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نارجیل. ( دستور اللغة ). ( السامی فی الاسامی ). جوز هندی. در رساله پهلوی «خسروکواتان و ریتک وی » ( بند 50 ) آمده : انارگیل که با شکر خورند به هندوی انارگیل خوانند. و «به پارسیک گوچ ی هیندوک ( گوزهندی ) خوانند» «اونوالا ص 25». ( حاشیه برهان قاطع چ معین : جوز هندی ). رجوع به گوز هندی شود.
