گورمون، رِمی دو (۱۸۵۸ـ۱۹۱۵)(Gourmont, Remy de)
منتقد و رمان نویس فرانسوی. مقاله نویسی پرکار که در رواج آموزه های زیباشناختی سمبلیسم فرانسوی تأثیرگذار بود. حقیقت را نسبی می دانست و عقیده داشت که داوری های ادبی باید بر پایۀ زیبایی شناسی باشد. سیکستین (۱۸۹۰) از رمان های روشنفکرانۀ اوست. گورمون در بَزوش ـ آن ـ اولْم زاده شد. از مؤسسان و سردبیر روزنامۀ مرکور دو فرانس (۱۸۹۰) بود و سردبیری چند روزنامۀ دیگر را نیز برعهده داشت. سبکی بسیار پرداخته و کم نقص داشت و در مقاله های انتقادی اش از ترفندهای فلسفی استفادۀ مفرط می کرد؛ برخی از این مقاله ها عبارت اند از «زیبایی شناسی زبان فرانسه» (۱۸۹۹) «مسئلۀ سبک» (۱۹۰۲) و نیز مجموعۀ گلگشت های ادبی (۱۹۰۴ـ۱۹۲۸). از دیگر آثار اوست: نمایش نامه های لیلیت (۱۸۹۲)، شاهان پیر (۱۸۹۷) و چند مجموعه داستان کوتاه ازجمله داستان های جادویی (۱۸۹۵) و قلب پاک (۱۹۰۷).
منتقد و رمان نویس فرانسوی. مقاله نویسی پرکار که در رواج آموزه های زیباشناختی سمبلیسم فرانسوی تأثیرگذار بود. حقیقت را نسبی می دانست و عقیده داشت که داوری های ادبی باید بر پایۀ زیبایی شناسی باشد. سیکستین (۱۸۹۰) از رمان های روشنفکرانۀ اوست. گورمون در بَزوش ـ آن ـ اولْم زاده شد. از مؤسسان و سردبیر روزنامۀ مرکور دو فرانس (۱۸۹۰) بود و سردبیری چند روزنامۀ دیگر را نیز برعهده داشت. سبکی بسیار پرداخته و کم نقص داشت و در مقاله های انتقادی اش از ترفندهای فلسفی استفادۀ مفرط می کرد؛ برخی از این مقاله ها عبارت اند از «زیبایی شناسی زبان فرانسه» (۱۸۹۹) «مسئلۀ سبک» (۱۹۰۲) و نیز مجموعۀ گلگشت های ادبی (۱۹۰۴ـ۱۹۲۸). از دیگر آثار اوست: نمایش نامه های لیلیت (۱۸۹۲)، شاهان پیر (۱۸۹۷) و چند مجموعه داستان کوتاه ازجمله داستان های جادویی (۱۸۹۵) و قلب پاک (۱۹۰۷).
wikijoo: گورمون،_رمی_دو_(۱۸۵۸ـ۱۹۱۵)