گوردون ویلیس ( انگلیسی: Gordon Willis؛ ۲۸ مه ۱۹۳۱–۱۸ مه ۲۰۱۴ ) فیلمبردار بانفوذ آمریکایی، که کار او در سری فیلم های پدرخوانده و دو فیلم آنی هال و منهتن، ظاهر سینمای دهه ۱۹۷۰ را تعریف کرد.
گوردون ویلیس ۲۸ مه ۱۹۳۱ در محله کویینز شهر نیویورک به دنیا آمد. پدرش چهره پرداز بود و برای استودیو برادران وارنر کار می کرد. ویلیس ابتدا به نورپردازی و طراحی صحنه علاقه داشت، اما بعد به فیلمبرداری روی آورد. او هنگام خدمت در نیروی هوایی ارتش آمریکا در دوران جنگ کره در یک واحد سینمایی کار می کرد و بعد در حوزه فیلم های تبلیغاتی و مستند مشغول کار شد.
اولین فیلم بلند داستانی که ویلیس در مقام فیلمبردار فعالیت داشت. آخر جاده محصول ۱۹۷۰ ساخته آرام آواکیان بود. پس از این فیلم با کارگردانانی چون اروین کرشنر، هال اشبی و آلن جی. پاکولا همکاری کرد. تا اینکه نقطه تحول زندگی وی با فیلم پدرخوانده اثر سترگ فرانسیس فورد کاپولا کبیر رقم خورد.
ورایتی سال ۱۹۹۷ با اشاره به کار ویلیس در فیلم پدرخوانده نوشت: یکی از شگفتی های بسیار «پدرخوانده»، فیلمبرداری گوردون ویلیس است. بازی سنگین ویلیس با نور و سایه نبوغ او را تأیید کرد و جلوه بیشتری به هوش خلاقانه فرانسیس فورد کوپولا بخشید. [ ۱]
پس از این فیلم، او مدیر فیلمبرداری تعدادی از تأثیرگذارترین فیلم های دهه ۱۹۷۰ از جمله پدرخوانده قسمت ۲، همه مردان رئیس جمهور و اختلاف دید بود. ویلیس در کنار این فیلم ها، فیلمبردار تعدادی از فیلم های وودی آلن از جمله آنی هال، منهتن، صحنه های داخلی، خاطران استارداست، دنی رز برادوی و زلیگ را نیز بر عهده داشت. که برای فیلم زلیگ نامزد اسکار بهترین فیلمبرداری شد. [ ۱]
تصاویر سیاه و سفید ویلیس برای منهتن باعث شد این فیلم به لحاظ تصویری یکی از چشمگیرترین فیلم های تاریخ سینما شود. راجر ایبرت منتقد سینما دربارهٔ منهتن نوشت: «همه این لوکیشن ها و آهنگ ها بدون فیلمبرداری سیاه و سفید و وایداسکرین گوردون ویلیس، تا این حد تأثیرگذار نمی شد. فیلمبرداری این فیلم یکی از بهترین فیلمبرداری های تاریخ سینماست. بعضی صحنه ها فقط به خاطر نورپردازی ویلیس معروف هستند. »
او برای فیلم پدرخوانده قسمت ۳ هم نامزد اسکار شد. ویلیس در سال ۲۰۰۹ در اولین مراسم سالانه جوایز هیئت رئیسه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی یک اسکار افتخاری دریافت کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگوردون ویلیس ۲۸ مه ۱۹۳۱ در محله کویینز شهر نیویورک به دنیا آمد. پدرش چهره پرداز بود و برای استودیو برادران وارنر کار می کرد. ویلیس ابتدا به نورپردازی و طراحی صحنه علاقه داشت، اما بعد به فیلمبرداری روی آورد. او هنگام خدمت در نیروی هوایی ارتش آمریکا در دوران جنگ کره در یک واحد سینمایی کار می کرد و بعد در حوزه فیلم های تبلیغاتی و مستند مشغول کار شد.
اولین فیلم بلند داستانی که ویلیس در مقام فیلمبردار فعالیت داشت. آخر جاده محصول ۱۹۷۰ ساخته آرام آواکیان بود. پس از این فیلم با کارگردانانی چون اروین کرشنر، هال اشبی و آلن جی. پاکولا همکاری کرد. تا اینکه نقطه تحول زندگی وی با فیلم پدرخوانده اثر سترگ فرانسیس فورد کاپولا کبیر رقم خورد.
ورایتی سال ۱۹۹۷ با اشاره به کار ویلیس در فیلم پدرخوانده نوشت: یکی از شگفتی های بسیار «پدرخوانده»، فیلمبرداری گوردون ویلیس است. بازی سنگین ویلیس با نور و سایه نبوغ او را تأیید کرد و جلوه بیشتری به هوش خلاقانه فرانسیس فورد کوپولا بخشید. [ ۱]
پس از این فیلم، او مدیر فیلمبرداری تعدادی از تأثیرگذارترین فیلم های دهه ۱۹۷۰ از جمله پدرخوانده قسمت ۲، همه مردان رئیس جمهور و اختلاف دید بود. ویلیس در کنار این فیلم ها، فیلمبردار تعدادی از فیلم های وودی آلن از جمله آنی هال، منهتن، صحنه های داخلی، خاطران استارداست، دنی رز برادوی و زلیگ را نیز بر عهده داشت. که برای فیلم زلیگ نامزد اسکار بهترین فیلمبرداری شد. [ ۱]
تصاویر سیاه و سفید ویلیس برای منهتن باعث شد این فیلم به لحاظ تصویری یکی از چشمگیرترین فیلم های تاریخ سینما شود. راجر ایبرت منتقد سینما دربارهٔ منهتن نوشت: «همه این لوکیشن ها و آهنگ ها بدون فیلمبرداری سیاه و سفید و وایداسکرین گوردون ویلیس، تا این حد تأثیرگذار نمی شد. فیلمبرداری این فیلم یکی از بهترین فیلمبرداری های تاریخ سینماست. بعضی صحنه ها فقط به خاطر نورپردازی ویلیس معروف هستند. »
او برای فیلم پدرخوانده قسمت ۳ هم نامزد اسکار شد. ویلیس در سال ۲۰۰۹ در اولین مراسم سالانه جوایز هیئت رئیسه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی یک اسکار افتخاری دریافت کرد.
wiki: گوردون ویلیس