( گورآوند ) گورآوند. [ گو، وَ ] ( اِ مرکب ) گویند آوندی بوده است از سنگ به صورت گاوی و جن را در جایی به خاک کرده بودند، در زمان حسین جدّ بدربن حسنویه آن را بیافتند و پیش حسین بردند، معلوم شد که گورآوند است. و حسین در آن شراب می آشامید و خاصیت اوآن بود که هر مقدار بیشتر از آن شراب خوردندی مستی و بیهوشی نیاوردی تا آنکه یکی از کسان او که سر دشمنی را به وی آورد از او این جام بخواست و او ناچار جام بدو داد و مردمان او را به شکستن جام و کشف سر آن واداشتند و جام به دو نیمه بشکست ، در میان آن صورت دو کس پیدا آمد که پیشانی به هم پیوسته داشتند و حبه انگوری زرین می فشردند، چون جام بار دیگر بپیوستند خاصیتش از بین رفت. بیرونی در الجماهر این حکایت را آورده و آن را از خرافات شمرده است. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
( گور آوند ) گویند آوندی بوده است از سنگ به صورت گاوی و آن را در جایی بخاک کرده بودند در زمان حسین جد بدربن حسنویه آن را بیافتند و پیش حسین بردند معلوم شد که گور آوند است .
