گودر
لغت نامه دهخدا
گودر. [ گ َ دَ ] ( اِخ ) نام پسر شاپور. ( برهان ) ( رشیدی ) ( آنندراج ). رجوع به گودرز شود.
گودر. [ گ َ دَ ] ( اِخ ) نام پهلوانی ایرانی. ( برهان ) ( رشیدی ) ( آنندراج ). رجوع به گودرز شود.
گودر. [گُو دَ ] ( اِخ ) دهی است از بخش دهدز شهرستان اهواز که در 7 هزارگزی شمال دهدز، کنار راه مالرو لفنیان به گردبندان واقع شده است. کوهستانی و معتدل است. 105تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و صیفی و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
گودر. [ دِ ] ( اِخ ) ده کوچکی است از بخش راین شهرستان بم واقع در 24 هزارگزی شمال باختری راین و 27 هزارگزی باختر شوسه بم به کرمان. سکنه آن 35 تن است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
در زبان پشتو گودر به معنی جشمه ای است که زنان و دختران روستاها آب آن را در ظروف خاصی به منازل می برند. کلمه گودر و لب گودر در شعر عاشقانه پشتو کاربرد زیادی دارد.
در لهجه بندرریگ ( استان بوشهر ) گودر بجای گوساله به معنای بچه گاو، بکار می رود.
گودر یا گودار نام یکی از طوایف کولی ( Gypsy ) در ایران، نام یکی از مردمان رومان در ایران
کلمه گودرز هم مربوط به طایفه کولی گودر است
کلمه گودرز هم مربوط به طایفه کولی گودر است
تش خواجه گودری تیره خواجه طایفه اورک ایل دینارونی لر بختیاری