گودئا ( Gudea ) ( فرمانروایی ۲۱۴۴–۲۱۲۴ پیش از میلاد ) یکی از فرمانروایان میان رودان جنوبی بود.
او فرمانروای شهر لاگاش بود. انگاشته می شود که او داماد اوربابا فرمانروای پیشین شهر لاگاش بوده است و از راه زناشویی با نینالا دختر او به فرمانروایی این شهر رسیده باشد. پس از او پسرش اونیگریرسو به جانشینی اش رسید.
برپایه سنگ نبشته های به جا مانده، وی پرستشگاه هایی را در اور، نیپور، آداب، اوروک و بدتیبیرا ساخته بود. این کار به افزایش نفوذ وی در سومر انجامید. پدر زنش نیز در زمان پادشاهی اش پرستشگاهی در اور ساخته بود که نشانگر نیروی سیاسی او می باشد.
گودئا بر خود لقب انسی داده بود به معنای شاهِ شهر و اینچنین خود را خدایگان لاگاش می دانست. او خواستار به دست آوردن ایلام و انشان بود ولی گل نوشته های به جا مانده نشان می دهند که وی بیشتر به ساخت کاریز و پرستشگاه و دادن پیشکش به خدایان سرگرم بوده است. مواد دربایسته برای این ساخت وسازها از غرب آسیا فراهم می شد. او چوب کنار را از کوه های آمانوس، سنگ های معدنی را از لبنان، مس را از شمال عربستان، طلا و سنگهای گران بها را از بیابان میان کنعان و مصر، سنگ دولروس را از ماگان ( مکران یا بلوچستان کنونی ) ، و چوب از دیلمون ( بحرین کنونی ) به دست می آمد.
در کاوشهای انجام شده تاکنون بیست و شش تندیس گودئا به دست آمده است.
گودئا در روزگار فرمانروایی خود دست به اصلاحاتی زد، او بدهی ها را بخشید و گرفتن زن از خانواده خود را روا دانست. شاید این اصلاحات برگشتن به آیین پیشین خود لاگاش بوده باشد.
نینگیرسو خدای جنگ بود که به گودئا نیرو بخشیده بود و گودئا برای او نیزه، گرز و تبر می ساخت. در استوانه ای که در زمان زندگی وی ساخته شده نوشته شده است که ایلامیها با الوارهایی بر دوش می آیند تا خانه نینگیرسو را بسازند. این نوشته نگاره ای زیبا را از میانرودان باستان نمایش می دهد که مردمش در روزگار گودئا برادروار کنار هم می زیسته اند. وانگهی او پادشاهی خودکامه نبود که بخواهد بر همه میانرودان فرمان براند. او ستیزه جویی پی ورز نیز نبود. او نیایشگاه های بسیاری برای خدای جنگ خود ساخت و بازرگانی لاگاش را برپا نگاه داشت. لقب انسی که او در روزگار نیرومندی اش بر خود نهاد، کنایه از نیروی مینوی او دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو فرمانروای شهر لاگاش بود. انگاشته می شود که او داماد اوربابا فرمانروای پیشین شهر لاگاش بوده است و از راه زناشویی با نینالا دختر او به فرمانروایی این شهر رسیده باشد. پس از او پسرش اونیگریرسو به جانشینی اش رسید.
برپایه سنگ نبشته های به جا مانده، وی پرستشگاه هایی را در اور، نیپور، آداب، اوروک و بدتیبیرا ساخته بود. این کار به افزایش نفوذ وی در سومر انجامید. پدر زنش نیز در زمان پادشاهی اش پرستشگاهی در اور ساخته بود که نشانگر نیروی سیاسی او می باشد.
گودئا بر خود لقب انسی داده بود به معنای شاهِ شهر و اینچنین خود را خدایگان لاگاش می دانست. او خواستار به دست آوردن ایلام و انشان بود ولی گل نوشته های به جا مانده نشان می دهند که وی بیشتر به ساخت کاریز و پرستشگاه و دادن پیشکش به خدایان سرگرم بوده است. مواد دربایسته برای این ساخت وسازها از غرب آسیا فراهم می شد. او چوب کنار را از کوه های آمانوس، سنگ های معدنی را از لبنان، مس را از شمال عربستان، طلا و سنگهای گران بها را از بیابان میان کنعان و مصر، سنگ دولروس را از ماگان ( مکران یا بلوچستان کنونی ) ، و چوب از دیلمون ( بحرین کنونی ) به دست می آمد.
در کاوشهای انجام شده تاکنون بیست و شش تندیس گودئا به دست آمده است.
گودئا در روزگار فرمانروایی خود دست به اصلاحاتی زد، او بدهی ها را بخشید و گرفتن زن از خانواده خود را روا دانست. شاید این اصلاحات برگشتن به آیین پیشین خود لاگاش بوده باشد.
نینگیرسو خدای جنگ بود که به گودئا نیرو بخشیده بود و گودئا برای او نیزه، گرز و تبر می ساخت. در استوانه ای که در زمان زندگی وی ساخته شده نوشته شده است که ایلامیها با الوارهایی بر دوش می آیند تا خانه نینگیرسو را بسازند. این نوشته نگاره ای زیبا را از میانرودان باستان نمایش می دهد که مردمش در روزگار گودئا برادروار کنار هم می زیسته اند. وانگهی او پادشاهی خودکامه نبود که بخواهد بر همه میانرودان فرمان براند. او ستیزه جویی پی ورز نیز نبود. او نیایشگاه های بسیاری برای خدای جنگ خود ساخت و بازرگانی لاگاش را برپا نگاه داشت. لقب انسی که او در روزگار نیرومندی اش بر خود نهاد، کنایه از نیروی مینوی او دارد.
wiki: گودئا