گوبینْد سینگ (۱۶۶۶ـ۱۷۰۸)(Gobind Singh)
(نام اصلی: گوبیند رای) پیشوای دینی هند، دهمین و آخرین گوروی آیین سیک (۱۶۷۵ـ۱۷۰۸) و مؤسس جامعۀ سیک خالصه. به درخواست او پس از مرگش گورو گرنته صاحب، کتاب مقدس سیک ها، جای سلسلۀ گوروها را به عنوان معلم و مرشد جامعۀ سیک گرفت. در دورۀ سرکوب سیک ها، گوبیند سینگ از کسانی که آمادۀ فدا کردن جان خود در راه دینشان بودند خواست که به او بپیوندند. پنج نفر نخست را که آماده نثار جان خود شدند «پنج پیاره» (پنج مؤمن وفادار) نامید و به نام نخستین اعضای خالصه تعمید داد. او بود که نخستین بار مردان سیک را «سینگ» (شیر) و زنان سیک را «کائور» (شهدخت) نامید. گوبیند رای پس از آن که پدرش تِگه بهادربه سبب امتناع از گرویدن به اسلامکشته شد، در ۹سالگی به مقام گورویی رسید. سلحشوری ورزیده و نویسنده ای اندیشمند بار آمد و زود پی برد که سیک ها برای نگهداری دینشان از تعرضّات اورنگ زیب، امپراتور مسلمان مغول، ناچار به جنگیدن اند. «خالصه» به مثابۀ فرقه ای نظامی در ۱۶۹۹ در عید «بایساکهی ملا»، عید سال نو سیک ها، تأسیس شد. گوبیند رای در برابر جمعیت بزرگی «خَندا» یا شمشیر دودمش را کشید و اعلام کرد «هر که آمادۀ مردن در راه دین و گوروی خویش است قدم پیش بگذارد و سرش را به شمشیر من بسپارد!» دایا رام از میان جمعیتِ بهت زده بیرون آمد و از دنبال گورو وارد خیمه اش شد. لحظه ای بعد گوبیند رای با شمشیر خون چکان بیرون آمد و بار دیگر سخنش را تکرار کرد. بر روی هم پنج مرد قدم پیش نهادند و خود را آمادۀ جان دادن برای دینشان اعلام کردند. جمعیت در سکوتی بهت زده انتظار می کشید و سرانجام هر پنج مرد، زنده، با گورو از خیمه خارج شدند. این تدبیر و ترفند، آزمون ایمان و وفاداری آنان بود و سرمشقی برای همۀ جامعۀ سیک که راه پاسداری از دین را به آنان نشان می داد. مردان به «پنج پیاره» (پنج مؤمن وفادار) مشهور شدند. گورو با تقدیم «اَمریت» (آب شیرین شده) که با «خندا» آن را هم زده بود آنان را تعمید داد و به عضویت «خالصه» (خالصان) درآمدند. سپس پنج پیاره او را تعمید دادند و گوبیند سینگ شد. آن روز هزاران سیک با شوق اتحاد و برادری و با امید پایداری در برابر حکومت های ستمگر و نگهداری از دین خود در صلح و آزادی تعمید شدند و آمادگی خویش را برای جنگیدن در راه این هدف اعلام کردند. از آن پس اعضای عهدبستۀ خالصه پنج ککا (پنج کاف) را نشانۀ ایمان خود قرار دادند. گوبیند سینگ رهبر نیرومند سیک ها باقی ماند و برای حل اختلافات سیاسی، هرجا که امکان پذیر بود، با مقامات به گفت وگو پرداخت و از آنان پشتیبانی کرد. او پیش از مرگش کتاب آدی گرنته را گوروی نهایی اعلام کرد و زنجیرۀ انسان های گورو را پایان بخشید. به گفتۀ او این کتاب که سپس گورو گرنته صاحب نام گرفت، همۀ رهنمودهای لازم را برای جامعۀ سیک دربر داشت. گوبیند سینگ را مسلمانی به قتل رساند.
(نام اصلی: گوبیند رای) پیشوای دینی هند، دهمین و آخرین گوروی آیین سیک (۱۶۷۵ـ۱۷۰۸) و مؤسس جامعۀ سیک خالصه. به درخواست او پس از مرگش گورو گرنته صاحب، کتاب مقدس سیک ها، جای سلسلۀ گوروها را به عنوان معلم و مرشد جامعۀ سیک گرفت. در دورۀ سرکوب سیک ها، گوبیند سینگ از کسانی که آمادۀ فدا کردن جان خود در راه دینشان بودند خواست که به او بپیوندند. پنج نفر نخست را که آماده نثار جان خود شدند «پنج پیاره» (پنج مؤمن وفادار) نامید و به نام نخستین اعضای خالصه تعمید داد. او بود که نخستین بار مردان سیک را «سینگ» (شیر) و زنان سیک را «کائور» (شهدخت) نامید. گوبیند رای پس از آن که پدرش تِگه بهادربه سبب امتناع از گرویدن به اسلامکشته شد، در ۹سالگی به مقام گورویی رسید. سلحشوری ورزیده و نویسنده ای اندیشمند بار آمد و زود پی برد که سیک ها برای نگهداری دینشان از تعرضّات اورنگ زیب، امپراتور مسلمان مغول، ناچار به جنگیدن اند. «خالصه» به مثابۀ فرقه ای نظامی در ۱۶۹۹ در عید «بایساکهی ملا»، عید سال نو سیک ها، تأسیس شد. گوبیند رای در برابر جمعیت بزرگی «خَندا» یا شمشیر دودمش را کشید و اعلام کرد «هر که آمادۀ مردن در راه دین و گوروی خویش است قدم پیش بگذارد و سرش را به شمشیر من بسپارد!» دایا رام از میان جمعیتِ بهت زده بیرون آمد و از دنبال گورو وارد خیمه اش شد. لحظه ای بعد گوبیند رای با شمشیر خون چکان بیرون آمد و بار دیگر سخنش را تکرار کرد. بر روی هم پنج مرد قدم پیش نهادند و خود را آمادۀ جان دادن برای دینشان اعلام کردند. جمعیت در سکوتی بهت زده انتظار می کشید و سرانجام هر پنج مرد، زنده، با گورو از خیمه خارج شدند. این تدبیر و ترفند، آزمون ایمان و وفاداری آنان بود و سرمشقی برای همۀ جامعۀ سیک که راه پاسداری از دین را به آنان نشان می داد. مردان به «پنج پیاره» (پنج مؤمن وفادار) مشهور شدند. گورو با تقدیم «اَمریت» (آب شیرین شده) که با «خندا» آن را هم زده بود آنان را تعمید داد و به عضویت «خالصه» (خالصان) درآمدند. سپس پنج پیاره او را تعمید دادند و گوبیند سینگ شد. آن روز هزاران سیک با شوق اتحاد و برادری و با امید پایداری در برابر حکومت های ستمگر و نگهداری از دین خود در صلح و آزادی تعمید شدند و آمادگی خویش را برای جنگیدن در راه این هدف اعلام کردند. از آن پس اعضای عهدبستۀ خالصه پنج ککا (پنج کاف) را نشانۀ ایمان خود قرار دادند. گوبیند سینگ رهبر نیرومند سیک ها باقی ماند و برای حل اختلافات سیاسی، هرجا که امکان پذیر بود، با مقامات به گفت وگو پرداخت و از آنان پشتیبانی کرد. او پیش از مرگش کتاب آدی گرنته را گوروی نهایی اعلام کرد و زنجیرۀ انسان های گورو را پایان بخشید. به گفتۀ او این کتاب که سپس گورو گرنته صاحب نام گرفت، همۀ رهنمودهای لازم را برای جامعۀ سیک دربر داشت. گوبیند سینگ را مسلمانی به قتل رساند.
wikijoo: گوبیند_سینگ