گوایی

لغت نامه دهخدا

گوایی. [ گ ُ ] ( حامص ) همان گواهی است. ( آنندراج ). شهادت و گواهی. ( ناظم الاطباء ) :
ز هر شمعی که جویی روشنایی
به وحدانیتش یابی گوایی.

نظامی.

شهادت گواه بودن : عمری است پادشا ها . کز می تهی است جامم اینک ز بنده دعوی و ز محتسب گواهی . ( حافظ )

(گُ ) (حامص . ) گواهی دادن ، شهادت .

= گواه

/gevaayi/ گواهی، گواهی دادن

الهام شدن