گواهی عدم امکان سازش

گواهی ای که دادگاه خانواده، در دعاوی زوجین با قصد جدایی، پس از رسیدگی صادر می کند و به موجب آن تصدیق می نماید که سازش بین زوجین ممکن نیست. اجرای صیغۀ طلاق، موکول به صدور این گواهی و ارائۀ آن به دفتر رسمی طلاق (← دفتر_ازدواج_و_طلاق) است. در کلیۀ مواردی که دعوای طلاق مطرح شود و زوجین قصد طلاق و جدایی از یکدیگر را داشته باشند، بایستی موضوع در دادگاه خانواده مطرح و رسیدگی شود و چنانچه اختلاف فیمابین از طریق دادگاه و حکمین از دو طرف حل وفصل نشد، دادگاه مبادرت به صدور گواهی عدم امکان سازش می کند. دفاتر رسمی طلاق حق ثبت طلاق هایی را که گواهی عدم امکان سازش برای آن ها صادر نشده است ندارند؛ در غیر این صورت، از سردفتر خاطی سلب صلاحیت به عمل خواهد آمد (مادۀ واحد قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب ۱۳۷۱ش). گزارش کتبی دادگاه مبنی بر عدم امکان سازش، با توجه به شروط ضمن عقد و مطالب مندرج در سند ازدواج، تکلیف فرزندان زوجین و صلاحیت سرپرستی ایشان و نیز مسائل مالی، مانند مهریه و نفقه، صادر شده و به امضای حکمین شوهر و زن و دادگاه می رسد. این گواهی چنانچه ظرف سه ماه از تاریخ ابلاغ به دفتر ثبت طلاق تسلیم نشود، از اعتبار ساقط می شود (قانون تعیین اعتبار گواهی عدم امکان سازش مصوب ۱۳۷۶ش).