گواهی تدریس علامه مجلسی به مولانا ابن علی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] نحوه تکثیر کتاب های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه های دانشمندان دینی بوده است. آن ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "بلاغ" یا "انها" گفته می شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می شد و به وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به شمار می رفت.اساتید در هر نسخه علامت بلاغ های متعددی می نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش های کتاب در ضمن بلاغ ها برای شاگرد اجازه نقل حدیث و روایت را به نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت ها و استنادهایش به شمار می آمد. در این مقاله گواهی درسی علّامه مجلسی برای شاگردش مولانا ابن علی بررسی می شود.
متن درسی: صحیفه سجادیه؛ تاریخ پایان درس: شوال ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: اوّل صحیفه سجادیه؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگردشمولانا ابن علی تعدادی از کتابها، از جمله صحیفه سجادیه را نزد علّامه مجلسی خوانده و علّامه برای وی در اوّل نسخه ای از کتاب صحیفه سجادیه، در اواسط شوال ۱۰۷۲ق اجازه نقل روایت نوشته است.
متن گواهی
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم و سلام علی عباده الذین اصطفی؛ امّا بعد: فقد قرا علی المولی الفاضل التقی الالمعی الاخ فی الله المحبوب لوجه الله مولانا ابن علی وفقه الله تعالی لمراضیه، سماعا فی ادعیة الصحیفة السجادیة مع ما الحق بها، صلوات الله علی من الهمها، فی مجالس آخرها اواسط شهر الله المکرم من شهور سنة (اثنتین) و سبعین و الفواجزت له زید توفیقه ان یرویها عنی مع سائر ما سمعه منی باسانیدی المتصلة الی ارباب العصمة صلوات الله علیهم و کتب بیمناه الداثرة افقر عباد الله محمّد باقربن محمّد تقی عفی عنهما بالنبی وآله المطهرین، حامداً مصلیاً مسلماً.»
حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ص۱۰.
۱. ↑ حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ص۱۰.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس