گواهی تدریس علامه مجلسی به محمد جیلی

[ویکی فقه] نحوه تکثیر کتاب های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه های دانشمندان دینی بوده است. آن ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "بلاغ" یا "انها" گفته می شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می شد و به وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به شمار می رفت.اساتید در هر نسخه علامت بلاغ های متعددی می نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش های کتاب در ضمن بلاغ ها برای شاگرد اجازه نقل حدیث و روایت را به نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت ها و استنادهایش به شمار می آمد. در این مقاله گواهی درسی علّامه مجلسی برای شاگردش محمدشریف جیلی بررسی می شود.
متن درسی: من لا یحضره الفقیه؛ تاریخ پایان درس: اواسط ربیع الثانی ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: در آغاز جزء چهارم باب جمل من مناهی النبی (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگردمولانا محمد شریف جیلی نسخه ای از من لایحضره الفقیه را تحریر و در روز سه شنبه ۲۱ جمادی الاول ۱۰۷۰ق به اتمام رسانده و در نزد علامه مجلسی خوانده و علامه برای وی، در اواسط ربیع الثانی ۱۰۷۲ق، در آغاز جزء چهارم باب جمل من مناهی النبی (صلی الله علیه و آله و سلم) اجازه نقل روایت نوشته است. نام مجیز در ترقیمه نسخه که خود وی نوشته «شریف بن محمّد جیلی» تحریر شده، امّا علامه در اجازه اش از وی با عنوان محمّد شریف جیلی یاد کرده است.
متن گواهی
متن گواهی: بسم الله الرحمن الرحیم. انهاه المولی الفاضل الصالح البارع الذکی مولانا محمّد شریف الجیلی سماعاً و تحقیقاً و ضبطاً فی مجالس آخرها اواسط شهر ربیع الثانی لسنة اثنی و سبعین و الف و اجزت له دام تاییده ان یروی عنی ما سمعه منی باسانیدی المتصیة الی الائمة الهادیة. (سلام الله علیها) نمقه الخاطی محمد باقر بن محمّد تقی عفی عنهما بالنبی و آله الهدی.
فهرست کتب خطی کتاب خانه مرکزی و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، ج۴، ص۵۷۹، نسخه ش۱۷۵۶۱.
۱. ↑ فهرست کتب خطی کتاب خانه مرکزی و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، ج۴، ص۵۷۹، نسخه ش۱۷۵۶۱.
منبع
...