گوارش خسروی. [ گ ُ رِ ش ِ خ ُ رُ / رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آن را گوارش عنبر نیز نامند و آن را پادشاهان ایران به کار میداشتند. بیماریهای برد و مخصوصاً کلیوی آن را سود دارد و قوه باه بیفزاید وفالج و لقوه و رعشه و خفقان را نافع باشد و حفظ و ذهن بیفزاید و رطوبت معده نشف کند و به گوارش معده یاری دهد و موافق است مزاج پیران را... ( یادداشت مؤلف ترجمه از ص 21 کتاب قرابادین قانون ابوعلی سینا ).
فرهنگ فارسی
آنرا گوارش عنبر نیز نامند و آنرا پادشاهان ایران بکار میداشتند .
