گهرو

وجه تسمیه گهرو
گهرو مرکب از دو واژه است: یکی گر که به گویش بختیاری به معنای صخره بزرگ می باشد و دیگری رود است که مخفف همان رودخانه است چون آب سرچشمه های گهرو آز زیر صخره های بزرگ و کوه می جوشد و بیرون می آید و رودخانه گهرو که یکی از سرشاخه های اصلی رودخانه خروشان کارون است را بوجود می آورد به این محل گررود می گفتند که جهت سهولت در تلفظ بتدریج به گهرو تبدیل شده است و در زمانی که زبان عربی در ایران از تسلط و هژمونی خاصی برخوردار بود گهرو را کهرو می نامیدند که معرب همان گهرو است، روی سنگ قبر های که بیش از ۴۰۰ سال قدمت دارند در پسوند نام افراد متوفی کهرویی نوشته و حک شده است ( منبع: مقاله اسکندر شهبازی گهرویی )
در کتاب مرآت البلدان ناصری از گهرو بنام قریه کهرویه نام برده شده است که می نویسد: قریه کهرویه خالصه دیوان اعلی می باشد که پنجاه شصت خانوار جمعیت دارد، هر سالی صد خروار بذر افشان آنجاست اکثر زراعت غله است و یکصد و هفتاد و پنج تومان مالیات و دو نفر هم سرباز می دهد، مسجد، حمام و یخچال هم دارد و خوب جائی است، ( منبع:کتاب مرآت البلدان ناصری ص:۱۹۴۵ )

جهت اطلاع عزیزان گهرو محل سکونت چندین تیره بختیاری است مانند: توشمال، روگری ( رووری ) ، زنبور، میر، الیاسی، گورویی، علاسوند، گندایی، شالو، شیخ رباط، اورک، سادات شاه البرز، شیخ، و . . . که اکثرا از طایفه زراسوند دورکی باب هستن و بیش از ۲۰۰ ساله در گهرو ساکن هستند و تعدادی از خانوارها بویژه از تیره توشمال اوایل آمدن منوچهر خان اسعد به زوردگان مهاجرت کردن که هم خانه ها و هم سنگ قبر های آنها مشخص و گویای سکونت چندین ساله آنها در گهرو هست خیلی ها چون اطلاعات تاریخی ندارند گمان می کنند که آنها از زوردگان به گهرو آمدن در صورتی که آنها ساکن گهرو بوده اند بعد به زوردگان رفته اند

تیره روگری ( رووری ) یکی از تیر های طایفه بزرگ زراسوند دورکی باب از ایل جلیل هفت لنگ بختیاری می باشد که از نوادگان خلیل خان هستند که در قریه ده کهنه روگر ساکن بودند و بیش از ۲۰۰ سال هست که به گهرو آمده اند طبق اسناد تاریخی معتبر ابدال خان که ایلخانی بختیاری بود شش پسر داشت بنامهای: ۱ - حبیب الله خان که در چغاخور ساکن شد ۲ - مهراب خان که در کلبی بک ۳ - خلیل خان در ده کهنه روگر ۴ - ظهراب خان در چهراز ۵ - عزیزاله خان در مریک ۶ - فرج آله خان در دشتک

وجه تسمیه گهرو
گهرو شهریست از توابع شهرستان کیار استان چهارمحال و بختیاری که از دو واژه تشکیل شده است گر که به گویش بختیاری به معنای صخره بزرگ است و رو که مخفف همان کلمه رود است چون گهرو دارای رودخانه ای است که آب آن از زیر صخره های بزرگ بیرون می آید موسوم به گر رود شده و بتدریج بر اثر استعمال زیاد و بخاطر سهولت در تلفظ به گهرو تبدیل شده است و در زمانی که زبان عربی در ایران از تفوق و هژمونی برخوردار بوده گهرو را کهرو تلفظ و نگارش می کردن که معمولا روی اکثر سنگ قبور کارو نوشته شده است

زراسوند: یکی از بزرگترین طوایف ایل بختیاریِ قوم بزرگ لُر
که افتخارات بسیاری برای بختیاری و قوم لُر داشته و بزرگان و کلانتران زیادی از ابولقاسم بختیار تا سردار اسعد . از آعلیداد تا بی بی مریم .
از فتح قندهار تا فتح تهران داشته است.
طایفه زراسوند یکی از بزرگترین طوایف هفت لنگ ایل بختیاری و دورکی باب می باشد که از ۳۱ تیره تشکیل شده است.
تیره های طایفه زراسوند ::
خدرسرخ
باپیر
کورکور
خدری
کاید
گرگه
سیف الدین وند
اولاد جعفرقلی خان
هیهاوند ( کاجی )
احمدخسروی
سادات شیرمردی
الاسوند ( علاسوند )
اورگونی
شهی
پیوندی
میرزا
ایمری
شهو
سادات احمدکبیر
یتیم ( یه تیم )
توشمال
زنبور
لوک زراسوند
میر
گرما
تونی
اولاد ظهراب خان
مشایخ
ایهاوند
روگری
آسترکی علی ابادی
زیستگاه طایفه زراسوند :
زیستگاه ییلاقی طایفه زراسوند
اولین خاستگاه این ایل دشت چغاخور بوده است که دلیران بسیاری را پرورانده. شهرستان اردل_کاج_رستمی_شیخ محمود، شهرستان بروجن، گهرو، شهرستان خانمیرزا، شهرستان فارسان، شهرستان کیار و شهرستان لردگان در استان چهارمحال و بختیاری می باشد.
زیستگاه قشلاقی طایفه زراسوند در شهرستان اندیکا، شهرستان ایذه، شهرستان باغملک_بارانگرد، شهرستان دزفول_منطقه شهیون و شهرستان مسجدسلیمان _تمبی گلگیر_مرغا ایذه_رامهرمز در استان خوزستان می باشد.
تیره های زراسوند باهم متحد و برادر و برابرند و همه به زراسوند بودن خود افتخار میکنند. و فریب مطالب کذب و دروغین بعضی از افراد سودجو و تفرقه انداز نمیخورند که میخواهند بین تیره های زراسوند نفاق و تفرقه بندازند.
[[ اتحاد زراسوندان ایران زمین]]