گهر پرور

لغت نامه دهخدا

گهرپرور. [ گ ُ هََ پ َ وَ ] ( نف مرکب ) مخفف گوهرپرور. پرورنده گهر. زینت کننده گوهر. ببارآورنده گوهر. پرورنده مروارید و صدفی که در آن مروارید پرورش یابد. ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه مروارید را پرورش دهد .
پرورنده گهر زینت کننده گوهر . ببار آورنده گوهر .

پیشنهاد کاربران

بپرس