گهرتاو. [ گ ُ هََ ] ( نف مرکب ) مخفف گوهرتاو. رجوع به گوهرتاو شود.
فرهنگ فارسی
۱ - ( صفت ) تابنده چون گوهر . ۲ - ( اسم ) پیراهنی که زنان در موسم گرما در بر کنند و آن چنان لطیف باشد که بدن از ورای آن پیداست : برشت. زر خورشید نور بافنده که بافت بر قد گیتی قبای گوهر تاب . ( خاقانی )
