گنگنه. [ گ َ گ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) رجوع به گنه گنه شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) گیاهی است از تیر. روناسیان که بصورت درختهای کوچک و دارای گونه های متعدد است و در آمریکای جنوبی خصوصا پرو واکواتر و ونزوئلا بفراوانی میروید . برگهای این گیاه متقابل و گلهایش منظم و برنگهای سفید یا گلی یا ارغوانی هستند . بوی گلهایش معطر و گل آذینش خوشه یی و در برخی گونه ها دیهیم است . میوه اش کپسول و بیضوی یا استوانه یی شکل و شامل دانه های متهدد است . بطور کلی این گیاه را از روی پوست بسه نوع تقسیم میکنند : گنه گن. قرمز گنه گن. زرد و گنه گن. خاکستری . مواد موثر و دارویی پوست انواع مختلف گنه گنه از اوایل قرن نوزدهم میلادی مورد دقت و آزمایش قرار گرفت و در سال ۱۸۱۱ دکتر گومز از پوست گنه گنه ماده ای بدست آورد که آنرا سنکونین نامید و آن یکی یکی از آلکالوئید ها است . در سال ۱۸۲٠ آلکالوئید دیگری بنام کینین بوسیل. کاوانتون و پلتیه از پوست گنه گنه استخراج گردید و بعد ها بتدریج مواد دارویی دیگری از پوست این گیاه بدست آمد . پوست گنه گنه علاوه بر مواد دارویی مختلف دارای مواد دیگری از قبیل مواد نشاسته یی و مواد لیپیدی و مواد صمغی و املاح معدنی است و بعلاوه دارای اسانس خاصی است که بوی پوست گیاه مزبور را مشخص میسازد . پوست گنه گنه دارای اثر مقوی و تب بر و قابض است و مهمترین آلکالوئیدش کینین است که بجای پوست گنه گنه در معالج. مالاریا مصرف میشود گنگنه کنکنه قینا قینا قنه قنه . یا جوهر گنه گنه . سولفات کینین را گویند . نخستین بار کینین بصورت نمک از پوست درخت گنه گنه استخراج شده . یا گنه گن. افلاطونی . گنه گنه . یا گنه گن. خاکستری . گنه گنه . یا گنه گن. زرد . گونه ای گنه گنه که درختی است زیبا و دارای تن. راست و اغلب در بلیوی کشت میشود . پوست این گونه گنه گنه مانند گنه گن. معمولی مورد استفاد. طبی قرار میگیرد و طعمش بسیار تلخ است کنکینای اصفر . یا گنه گن. قرمز . گونه ای گنه گنه که دارای پوست قرمز و طعمش تلخ و قابض است و مانند گنه گن. معمولی مورد استفاد. طبی قرار میگیرد کنکینای احمر سنکونائ حمرائ .
