گنه اندوختن

لغت نامه دهخدا

گنه اندوختن. [ گ ُ ن َه ْ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) پی درپی گناه کردن. گناه بسیار کردن :
گر نظر صدق را نام گنه می نهی
حاصل ما هیچ نیست جز گنه اندوختن.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) گناه اندوختن : گر نظر صدق را نام گنه می نهی حاصل ما هیچ نیست جز گنه اندوختن . ( سعدی )

پیشنهاد کاربران

بپرس