گندو

لغت نامه دهخدا

گندو. [ گ َ ] ( اِ ) شان عسل باشد. ( آنندراج ) ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 304 ). کندو و آوندی که در آن زنبوران عسل را نگاه می دارند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کندو شود.

فرهنگ فارسی

کندو

گویش مازنی

/gando/ آب راکد و بویناک

پیشنهاد کاربران

بپرس