گنده زبان

لغت نامه دهخدا

گنده زبان. [ گ َ دَ / دِ زَ ] ( ص مرکب ) آنکه بسیار بدِ مردمان گوید. بدزبان :
هرچه بخواهد بده که گنده زبان است
دیو رمیده نه کنده داند و نه رش .

منجیک.

کسی که بد مردمان بسیار گوید بد زبان : هر چه بخواهد بده که گنده زبانست دیور میده نه کنده راند و نه رش . ( منجیک )
آنکه بسیار بد مردمان گوید . بد زبان

کسی که بی سبب به دیگران ناسزا بگوید و دشنام بدهد، بدزبان.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید