گنده دهان. [ گ َ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) گنده دهن. آنکه دهان او بدبو بود. ابخر. ردی ءالنکهة : گنده دماغی بنفشه بوی نه کالوخ گنده دهانی کرفس خای نه کیکیز.سوزنی.از بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ آن همچو شیر گنده دهان پیس چون پلنگ.سوزنی.زنخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار.سوزنی.
کسی که دهانش بوی بد دهد گنده دم : ز نخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار . ( سوزنی )
گنده دهان ؛ با دهان بدبوی. - || دهان بد بوی :معذور است ار با تو نسازد زنت ای غرزآن گنده دهان توو زان بینی فزغند. عماره.ابخر+ عکس و لینک