گنده بغل

لغت نامه دهخدا

گنده بغل. [ گ َ دَ / دِ ب َ غ َ ]( ص مرکب ) کسی که خوی و نم زیر بغلش بسیار بدبو باشد. اَذفَر. ذَفِر. ( منتهی الارب ). اِصَن :
با زبان معنوی گل با جعل
هر زمان گوید که ای گنده بغل.
مولوی.
- امثال :
گنده بغل را چه سود عنبر و لادن ؟
میرزا ابوالحسن جلوه ( از امثال و حکم ج 3 ص 1327 ).

فرهنگ فارسی

کسی که عرق زیر بغلش بسیار بد بوست : با زبان معنوی گل با جعل هر زمان گوید که ای گنده بغل . ... ( مثنوی )

فرهنگ عمید

کسی که عرق زیر بغلش بدبو باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس