گندم گونی

لغت نامه دهخدا

گندم گونی. [ گ َ دُ ] ( حامص مرکب ) سیاه چردگی. رنگی میان سپیدی و سیاهی. ( ناظم الاطباء ). خُضرة. سُمرة. اُدمة. ( منتهی الارب ). رجوع به گندم گون شود.

فرهنگ فارسی

۱ - سبز چهرگی سیاه چردگی : ... گردناکی و سپیدی آمیخته بزردی یا گندم گونی و روشنایی و تابندگی ... ۲ - قهوه یی بودن .
سیاه چردگی . رنگی میان سپیدی و سیاهی .

پیشنهاد کاربران

بپرس