گُند آور:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " گُند آور" می نویسد : ( ( گُندآور به معنی پهلوان و دلیر است و از دو پاره: گند/ /آور ( = پساوند ) ساخته شده است. پنداشته اند که بخش نخستین آن به معنی اندام نرینگی است و" گُندآور" ، از این روی ، در معنی نَرْمَنِش و نَیْرم [ آدم خایه دار امروزی ]به کار رفته است . اما می انگارم که نغز تر آن است که بخش نخستین واژه را در معنی سپاه و دسته ی جنگاور بدانیم و " گُندآور" را در معنی فرمانده و سالارگُنْد که یلی پردل و نیری شیرگیر می باید می بود. " گند " در پهلویی در ریخت " جُند"، در زبان تازی به کار برده شده است و از آن " "جُندی" و "مجنّد " و واژگانی دیگر از اینگونه ساخته آمده است. ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( چگونه سرآمد ، به نیک اختری ،
برایشان بر ، آن روز ِ گُند آوری ؟ ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 215. )
