گنجینه زندگان

گنجینۀ زندگان
یکی از هفت کتاب مانی که به زبان آرامی شرقی (سوری به گفتۀ ابن ندیم) نوشته شده بود. این کتاب به زبان اصلی در دست نیست و تاکنون هیچ بخشی از آن به زبان های ایرانی به دست نیامده است. عنوان اصلی کتاب در یک متن سغدی (به نقل از متن های فارسی میانه) سمیتیها (زندگان) آمده است. ابن ندیم در الفهرست آن را سِفْرالاَحیا و بیرونی در آثارالباقیه آن را کَنْزُالاَحیا ضبط کرده اند. در متن های فارسی میانۀ مانوی عنوان کتاب نیان زندگان (به معنای گنج زندگان) است. به روایت یعقوبی در کتاب تاریخ، مانی در کنزالاحیاء به توصیف آنچه از پاکی نور و آنچه از فساد تاریکی در روح وجود دارد، می پردازد و کارهای پست را به تاریکی نسبت می دهد.