گنجینه دار

لغت نامه دهخدا

گنجینه دار. [ گ َ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) کسی که محافظ گنجینه است. متصدی خزینه. خزینه دار :
بسی گنجهای گرانمایه برد
به گنجینه داران خسرو سپرد.

نظامی.

جواهر به گنجینه داران سپار
ولی راز را خویشتن پاس دار.

سعدی ( بوستان ).

و رجوع به گنجینه سنج و گنجینه گشای شود.

( صفت ) محافظ گنجینه خزینه دار : بسی گنجهای گرانمایه برد بگنجینه داران خسرو سپرد . ( نظامی )

گنج دار، خزانهدار، نگهبان گنج.

موزه دار