[ویکی نور] حافظ فخر الدین ابی عبداللّه محمد بن یوسف بن محمد گنجی الشافعی از عالمان بزرگ شافعی در اوائل قرن هفتم هجری است که نویسندگان معاجم از او با عناوینی چون محدث مفید، امام حافظ،ثقه عدل،دین،حافظ قرآن و سنت و...یاد کرده اند. وی به خاطر اظهار علاقه ای که به امیر المومنین علی بن ابی طالب از خود نشان داد مورد کینه و خشم و ذم و قدح گروهی اندک قرار گرفت و برخی چون ابن تغری بردی و ابن کثیر وی را علی رغم جوانمردی و امانتداری در نقل روایات و احادیث و احتیاط در نقل آنها، رافضی خبیث خواندند.سرانجام گنجی تحت فشار این گروه از موصل اخراج گردید و برای فراگرفتن حدیث رهسپار دمشق شد و در سال 658 ه-ق.در مسجد جامع دمشق به قتل رسید.
حافظ گنجی برای استماع حدیث به شهرهای مختلف سفر کرد و از مشایخ فراوانی استماع حدیث نمود که ذیلا به برخی از آنها اشاره می گردد:
أبو طالب بن محمد بن علی القبیطی الجوهری.
ابراهیم- ابواسحاق- حاجب الحجاب عثمان بن یوسف بن ایوب الکاشغری.
ابراهیم- ابواسحاق- بن یوسف بن برکة الکتبی.
بشیر- نجم الدین ابوالنعمان- بن حامد بن سلیمان بن یوسف بن سلیمان بن عبداللّه التبریزی الجعفری الزینبی الشافعی.
حافظ گنجی برای استماع حدیث به شهرهای مختلف سفر کرد و از مشایخ فراوانی استماع حدیث نمود که ذیلا به برخی از آنها اشاره می گردد:
أبو طالب بن محمد بن علی القبیطی الجوهری.
ابراهیم- ابواسحاق- حاجب الحجاب عثمان بن یوسف بن ایوب الکاشغری.
ابراهیم- ابواسحاق- بن یوسف بن برکة الکتبی.
بشیر- نجم الدین ابوالنعمان- بن حامد بن سلیمان بن یوسف بن سلیمان بن عبداللّه التبریزی الجعفری الزینبی الشافعی.