گناهکاری

/gonAhkAri/

معنی انگلیسی:
guilt, guiltiness, onus, sinfulness

لغت نامه دهخدا

گناهکاری. [ گ ُ ] ( حامص مرکب ) عمل گناهکار. بزهمندی. تقصیرکاری. اثم. جرم. عصیان :
خواهم که در این گناهکاری
سیماب شوم ز شرمساری.
نظامی.
وآنگه ز پی گناهکاری
بازش بنمود و کرد زاری.
نظامی.
و رجوع به گناهکار شود.

فرهنگ فارسی

بزه کاری بزه گری مجرمیت خطا کاری : خواهم که درین گناهکاری سیماب شوم ز شرمساری . ( نظامی )

پیشنهاد کاربران

بپرس