گم گشتن

لغت نامه دهخدا

گم گشتن. [ ُگ گ َ َت ] ( مص مرکب ) گم شدن. گم گردیدن. معدوم شدن. مفقود شدن :
روز گم گشتن فرزند تقادیر قضا
چاه دروازه کنعان به پدر ننماید.
سعدی ( صاحبیه ).
ربنا انا ظلمنا گفت و آه
یعنی آمد ظلمت و گم گشت راه.
مولوی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - مفقود شدن . ۲ - از راه خود به بیراهه افتادن : راستی موجب رضای خداست کس ندیدم که گم شد از ره راست . ( گلستان ) ۳ - ضایع شدن تباه گشتن . ۴ - نابود گشتن . یا گم شو . دور شو از نظرم غایب شو . دشنامی است که بدان رفتن مخاطب را خواهند : دختر. بی شرم برو گم شو میخواهی لک روی دخترم بگذاری ?

فرهنگ معین

( ~ . گَ تَ ) (مص م . ) گم شدن ، گم گردیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس