گلیکوزامینوگلیکان

گلیکوزآمینوگلیکان. گلیکوزآمینوگلیکان ( به انگلیسی: Glycosaminoglycan ) یا موکوپلی ساکارید پلی ساکاریدهای بدون شاخه طولانی می باشند که از تکرار واحدهای دی ساکارید تولید می شوند و نقش کلیدی در ساختمان مولکولی و عملکرد غشا سیتوپلاسمی دارند. به غیر از کراتان سولفات، واحد تکراری آن از یک شکرآمینه در کنار اورونیک اسید یا گالاکتوز تشکیل شده است. گلیکوزآمینوگلیکان ها به دلیل بسیار قطبی بودن و جذب آب، در بدن به عنوان روان ساز یا ضربه گیر استفاده می شود.
موکوپلی ساکاریدوز گروهی از اختلال متابولیک است که در آنها تجمع های غیرطبیعی گلیکوزآمینوگلیکان ها به دلیل کمبود آنزیم رخ می دهد.
گلیکوزآمینوگلیکانها از لحاظ جرم مولکولی، اجزای سازنده دی ساکارید و سولفات بسیار متفاوت هستند. دلیل این امر این است که سنتز گلیکوزآمینوگلیکانها مانند پروتئین ها یا اسیدهای نوکلئیک طبق الگو هدایت نمی شود بلکه به طور مداوم با پردازش آنزیم ها تغییر می کند.
گلیکوزآمینوگلیکانها بر اساس ساختارهای دی ساکارید هسته به چهار گروه طبقه بندی می شوند. هپارین / هپاران سولفات و کندروایتین سولفات / درماتان سولفات در دستگاه گلژی ساخته می شوند، که در آن هسته های پروتئینی ساخته شده در شبکه آندوپلاسمی خشن پس از ترجمه به وسیله O - گلیکولیزاسیون توسط گلیکوزیل ترانسفرازهایی که پروتئوگلیکان را تولید می کنند، اصلاح می شود. کراتان سولفات پروتئین های هسته را از طریق N - گلیکولیزاسیون یا O - گلیکوزیلاسیون پروتئوگلیکان اصلاح می کند. گروه چهارم گلیکوزآمینوگلیکانها، اسید هیالورونیک توسط آنزیم سنتزکننده غشای سراسری که بلافاصله زنجیره دی ساکارید را به صورت پویا ترشح می کنند ، سنتز می شود.
کندروایتین سولفات / درماتان سولفات با پروتئین های اتصال دهنده هپارین، به طور ویژه برهم کنش درماتان سولفات با فاکتور رشد فیبروبلاست FGF - 2 و FGF - 7 در تکثیر سلولی و ترمیم زخم دخیل هستند. کندروایتین سولفات / درماتان سولفات در ارائه پشتیبانی و چسبندگی در استخوان، پوست و غضروف اهمیت دارد. سایر عملکردهای بیولوژیکی کهکندروایتین سولفات / درماتان سولفات برای آنها شناخته شده است که وظایف مهم را بر عهده دارند، شامل مهار رشد آکسون و بازسازی در رشد CNS، نقش در رشد مغز، فعالیت نیتروژنیک و عفونت پاتوژن می باشد.
کندروایتین سولفات/درماتان سولفات
هپارین طبیعی بدن درگرانول های ترشحی ماست سل ها قرارگیری و ذخیره می شود. هیستامین موجود در داخل گرانول ها در pH داخل گرانول ها ( ۵٫۲–۶٫۰ ) پروتونه می شود ( H2A2 + ) ، بنابراین اعتقاد بر این است که هپارین، که دارای باربسیار منفی است، وظیفه حفظ الکترواستاتیک و ذخیره سازی هیستامین را دارد. در کلینیک، هپارین به عنوان ضد انعقاد خون تزریق و همچنین اولین راه حل برای بیماری های ترومبوآمبولیک محسوب می شود. هپاران سولفات ( HS ) فعالیت ها و کارکردهای بیولوژیکی متعددی، از جمله چسبندگی سلول، تنظیم رشد و تکثیر سلولی، فرایندهای رشد، اتصال سطحی لیپوپروتئین لیپاز و پروتئین های دیگر به سلول، رگ زایی، تهاجم ویروسی و متاستاز توموردارد.