گلی ترقّی ( با نام اصلی زهره مقدم ترقی ) ، ( زاده ۱۷ مهر ۱۳۱۸ ) نویسنده ایرانی ساکن فرانسه است. از داستان های قابل تأمل او می توان به بی تا، بزرگ بانوی روح من، اتوبوس شمیران و خانه ای در آسمان اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
گلی ترقّی در ۱۷ مهرِ ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. پدرش لطف الله ترقّی مدیر مجلهٔ ترقی بود. در خیابان خوشبختی به دنیا آمد. گلی ترقی در شمیران به مدرسه و سپس دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در ۱۹۵۴ پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد و از آن جا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت به ایران بازگشت. پس از بازگشت، به داستان نویسی روی آورد. او ۹ سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت و سپس به فرانسه رفت.
هنگامی که در ایران بود با هژیر داریوش، سینماگر و منتقد ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند شدند و سپس از یکدیگر جدا شدند.
اولین مجموعه داستان اش به نام من هم چه گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت و در آنجا هم به نوشتن ادامه داد. یکی از داستان های او به نام بزرگ بانوی روح من، به فرانسه ترجمه شد. در ۱۹۸۵ این داستان به عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد.
در نخستین داستان های گلی ترقی شخصیت آدم ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده اند و رابطه ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان های تامل برانگیزی مانند «بزرگ بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه ای در آسمان» نوشته است که نمونه های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند. آثار او به جز خواب زمستانی، به صورت داستان کوتاه بوده است.
ترقی برنده دومین دورهٔ جایزه بیتا به سال ۲۰۰۹ است.
• ۱۳۴۸ - من هم چه گوارا هستم، انتشارات مروارید
• ۱۳۷۳ - خاطره های پراکنده، انتشارات باغ آیینه
• عادت های غریب آقای الف ( در ایران منتشر نشده است )
• ۱۳۷۹ - جایی دیگر، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۸۱ - دو دنیا، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۹۳ - فرصت دوباره، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۵۴ - خواب زمستانی، انتشارات آگاه.
• ۱۳۹۳ - اتفاق، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۹۷ - بازگشت، انتشارات نیلوفر
... [مشاهده متن کامل]
گلی ترقّی در ۱۷ مهرِ ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. پدرش لطف الله ترقّی مدیر مجلهٔ ترقی بود. در خیابان خوشبختی به دنیا آمد. گلی ترقی در شمیران به مدرسه و سپس دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در ۱۹۵۴ پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد و از آن جا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت به ایران بازگشت. پس از بازگشت، به داستان نویسی روی آورد. او ۹ سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت و سپس به فرانسه رفت.
هنگامی که در ایران بود با هژیر داریوش، سینماگر و منتقد ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند شدند و سپس از یکدیگر جدا شدند.
اولین مجموعه داستان اش به نام من هم چه گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت و در آنجا هم به نوشتن ادامه داد. یکی از داستان های او به نام بزرگ بانوی روح من، به فرانسه ترجمه شد. در ۱۹۸۵ این داستان به عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد.
در نخستین داستان های گلی ترقی شخصیت آدم ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده اند و رابطه ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان های تامل برانگیزی مانند «بزرگ بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه ای در آسمان» نوشته است که نمونه های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند. آثار او به جز خواب زمستانی، به صورت داستان کوتاه بوده است.
ترقی برنده دومین دورهٔ جایزه بیتا به سال ۲۰۰۹ است.
• ۱۳۴۸ - من هم چه گوارا هستم، انتشارات مروارید
• ۱۳۷۳ - خاطره های پراکنده، انتشارات باغ آیینه
• عادت های غریب آقای الف ( در ایران منتشر نشده است )
• ۱۳۷۹ - جایی دیگر، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۸۱ - دو دنیا، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۹۳ - فرصت دوباره، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۵۴ - خواب زمستانی، انتشارات آگاه.
• ۱۳۹۳ - اتفاق، انتشارات نیلوفر
• ۱۳۹۷ - بازگشت، انتشارات نیلوفر
