[ویکی نور] «احمد گلچین معانی» فرزند علی اکبر، متخلص به «گلچین» استاد دانشگاه، محقق و شاعر معاصر می باشد. وی در هیجدهم دی ماه 1295ش، در تهران ولادت یافت.
وی در سال 1313ش پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در اداره کل ثبت اسناد و املاک وارد خدمت شد ولی دانش اندوزی را رها نکرد و از محضر میرزا محمد خان عنقا، میرزا محمد خان قزوینی، علامه دهخدا، عباس اقبال آشتیانی، شیخ محمد باقر الفت اصفهانی، سید محمد غمام همدانی، محمد فیاض همدانی، ملک الشعرای بهار، ادیب السلطنه سمیعی، شیخ مهدی الهی قمشه ای و شیخ محمد رضا توفیق یزدانی بهره برد.
شروع آشنایی وی با نسخ خطی، از سال 1314ش شروع شد. او در سال 1343ش تعداد 15 نسخه خطی و 130 نسخه چاپی خود را وقف کتابخانه آستان قدس کرد. در آن هنگام، وی عضو «انجمن ادبی حکیم» به سرپرستی وحید دستگردی بود. گلچین از سیزده سالگی شروع به سرودن شعر کرد. در پانزده سالگی رسما وارد دنیای شعر شد و آثارش را در روزنامه های «نسیم شمال» و «توفیق» منتشر کرد. با امیری فیروزکوهی و رهی معیری معاشرت و مصاحبت داشت. مدتی با افرادی مانند میرزا احمد خان اشتری، محمد علیخان بامداد، احمد بهمنیار، جلال الدین همایی در معیّت چند تن از شعرا و فضلا جلسات هفتگی سیار داشت. پس از فوت وحید دستگردی در منزل محمد علی ناصح به پیشنهاد گلچین معانی «انجمن ادبی ایران» را تأسیس و به ثبت رسانید. در سال 1325ش به دعوت رئیس فرهنگستان، حسین سمیعی ادیب السلطنه، همراه با یکصد و بیست تن از ادبا و دانشمندان «انجمن ادبی فرهنگستان» را تشکیل و تا زمان تعطیلی که مصادف با مرگ ادیب السلطنه بود، دبیر اول ریاست دبیرخانه را داشت.
وی پس از بیست و شش سال خدمت در اداره کل ثبت و احراز پست دادستانی انتظامی سردفترداران، عضویت اصلی در دادگاه های بدوی و تجدید نظر مال الاجاره ها، از اول اسفند 1338ش به کتابخانه مجلس شورای ملی انتقال و در پایان سال 1342ش به تقاضای خود بازنشسته گردید. وی از سال 1330 تا 1338ش بعد از ظهرها در کتابخانه ملی ملک اشتغال داشت. در مرداد 1343ش به دعوت نایب التولیه وقت آستان قدس برای تنظیم و تدوین فهرست کتب خطی کتابخانه آستان قدس رضوی به مشهد مهاجرت و دوازده سال در این کتابخانه خدمت نمود. نیمی از این مدت، سمت مشاور فرهنگی دو نایب التولیه را داشت. در سال 1365ش به پیشنهاد شورای دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی و تأیید شوراهای دیگر به تدریس دوره های فوق لیسانس و دکترای زبان و ادبیات فارسی دعوت شد.
وی طی مدت چهل سال، با تلاش و کوشش فراوان، توانست مجموعه ای از تذکره های، فارسی مشتمل بر 350 جلد جمع آوری کند و بر تعداد زیادی از آن ها حواشی مفصلی نوشت. اما بر اثر نیاز، آن مجموعه بی نظیر را در مهرماه 1352ش به قیمت چهل و پنج هزار تومان فروخت.
گلزار معانی، رساله تحقیقی گلشن راز و شروح مختلف آن، شهر آشوب در شعر فارسی، مکتب وقوع در شعر فارسی، دیباچه انیس الارواح، تذکره پیمانه، مضامین مشترک در شعر فارسی و با ساقیان می الست.
وی در سال 1313ش پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در اداره کل ثبت اسناد و املاک وارد خدمت شد ولی دانش اندوزی را رها نکرد و از محضر میرزا محمد خان عنقا، میرزا محمد خان قزوینی، علامه دهخدا، عباس اقبال آشتیانی، شیخ محمد باقر الفت اصفهانی، سید محمد غمام همدانی، محمد فیاض همدانی، ملک الشعرای بهار، ادیب السلطنه سمیعی، شیخ مهدی الهی قمشه ای و شیخ محمد رضا توفیق یزدانی بهره برد.
شروع آشنایی وی با نسخ خطی، از سال 1314ش شروع شد. او در سال 1343ش تعداد 15 نسخه خطی و 130 نسخه چاپی خود را وقف کتابخانه آستان قدس کرد. در آن هنگام، وی عضو «انجمن ادبی حکیم» به سرپرستی وحید دستگردی بود. گلچین از سیزده سالگی شروع به سرودن شعر کرد. در پانزده سالگی رسما وارد دنیای شعر شد و آثارش را در روزنامه های «نسیم شمال» و «توفیق» منتشر کرد. با امیری فیروزکوهی و رهی معیری معاشرت و مصاحبت داشت. مدتی با افرادی مانند میرزا احمد خان اشتری، محمد علیخان بامداد، احمد بهمنیار، جلال الدین همایی در معیّت چند تن از شعرا و فضلا جلسات هفتگی سیار داشت. پس از فوت وحید دستگردی در منزل محمد علی ناصح به پیشنهاد گلچین معانی «انجمن ادبی ایران» را تأسیس و به ثبت رسانید. در سال 1325ش به دعوت رئیس فرهنگستان، حسین سمیعی ادیب السلطنه، همراه با یکصد و بیست تن از ادبا و دانشمندان «انجمن ادبی فرهنگستان» را تشکیل و تا زمان تعطیلی که مصادف با مرگ ادیب السلطنه بود، دبیر اول ریاست دبیرخانه را داشت.
وی پس از بیست و شش سال خدمت در اداره کل ثبت و احراز پست دادستانی انتظامی سردفترداران، عضویت اصلی در دادگاه های بدوی و تجدید نظر مال الاجاره ها، از اول اسفند 1338ش به کتابخانه مجلس شورای ملی انتقال و در پایان سال 1342ش به تقاضای خود بازنشسته گردید. وی از سال 1330 تا 1338ش بعد از ظهرها در کتابخانه ملی ملک اشتغال داشت. در مرداد 1343ش به دعوت نایب التولیه وقت آستان قدس برای تنظیم و تدوین فهرست کتب خطی کتابخانه آستان قدس رضوی به مشهد مهاجرت و دوازده سال در این کتابخانه خدمت نمود. نیمی از این مدت، سمت مشاور فرهنگی دو نایب التولیه را داشت. در سال 1365ش به پیشنهاد شورای دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی و تأیید شوراهای دیگر به تدریس دوره های فوق لیسانس و دکترای زبان و ادبیات فارسی دعوت شد.
وی طی مدت چهل سال، با تلاش و کوشش فراوان، توانست مجموعه ای از تذکره های، فارسی مشتمل بر 350 جلد جمع آوری کند و بر تعداد زیادی از آن ها حواشی مفصلی نوشت. اما بر اثر نیاز، آن مجموعه بی نظیر را در مهرماه 1352ش به قیمت چهل و پنج هزار تومان فروخت.
گلزار معانی، رساله تحقیقی گلشن راز و شروح مختلف آن، شهر آشوب در شعر فارسی، مکتب وقوع در شعر فارسی، دیباچه انیس الارواح، تذکره پیمانه، مضامین مشترک در شعر فارسی و با ساقیان می الست.