گِلْپْگِه، رودولْف (۱۹۲۸ـ۱۹۷۱)(Gelpke, Rudolf)
ایران شناس آلمانی زبان سوئیسی. در دانشگاه بال، حکمت و علوم اسلامی و علم الادیان خواند. زبان های فارسی و عربی را نزد مایر، ایران شناس پرآوازه، فراگرفت. در ۱۹۵۸ به ایران سفر کرد و در دانشگاه تهران درس خواند. از ۱۹۵۹ با اطلس مردم نگاری و زبان شناسی ایران همکاری داشت. زبان های فارسی، عربی، ترکی، عیلامی، فارسی باستان، فارسی میانه، بابلی، یونانی و لاتینی را به خوبی می دانست. در ۱۹۵۸، ۱۹۶۱، ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ برای پژوهش در تاریخ و زبان و فرهنگ ایران قدیم، به ایران سفر کرد. تألیفات و ترجمه هایش به آلمانی است. از آثارش: دُرج گنج فارسی/ تاریخ شرق، بازنوشتۀ متون به همراه عکس و هشت مینیاتور (بال، ۱۹۵۷)؛ خاور زمین جاویدان (بال و اشتوتگارت، ۱۹۵۸)؛ هفت داستان از هفت شاهدخت که ترجمه ای است از هفت پیکر نظامی (زوریخ، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ امیرارسلان رومی (زوریخ، ۱۹۶۵)؛ داستان نویسان برجستۀ معاصر ایران (زوریخ، ۱۹۶۱)؛ ترجمۀ «مردی در قفس» صادق چوبک (گالن، ۱۹۶۱)؛ سلطان مسعود غزنوی (مونیخ، ۱۹۵۷)؛ تصویر کیهان شناسانۀ جهان در هفت پیکر نظامی (بال، ۱۹۶۱)؛ صدویک حکایت از گلستان سعدی (۱۹۶۷)؛ بحثی در نثر زبان فارسی ؛ ترجمۀ نمایش نامۀ ابرزلف و ابرزمانه محمد علی اسلامی ندوشن (تهران، ۱۳۷۳ش)؛ ترجمۀ داستان های عاشقانۀ هزارویک شب (زوریخ، ۱۹۸۸)؛ تصحیح و ترجمۀ تذکرة الملوک (۱۹۵۲).
ایران شناس آلمانی زبان سوئیسی. در دانشگاه بال، حکمت و علوم اسلامی و علم الادیان خواند. زبان های فارسی و عربی را نزد مایر، ایران شناس پرآوازه، فراگرفت. در ۱۹۵۸ به ایران سفر کرد و در دانشگاه تهران درس خواند. از ۱۹۵۹ با اطلس مردم نگاری و زبان شناسی ایران همکاری داشت. زبان های فارسی، عربی، ترکی، عیلامی، فارسی باستان، فارسی میانه، بابلی، یونانی و لاتینی را به خوبی می دانست. در ۱۹۵۸، ۱۹۶۱، ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ برای پژوهش در تاریخ و زبان و فرهنگ ایران قدیم، به ایران سفر کرد. تألیفات و ترجمه هایش به آلمانی است. از آثارش: دُرج گنج فارسی/ تاریخ شرق، بازنوشتۀ متون به همراه عکس و هشت مینیاتور (بال، ۱۹۵۷)؛ خاور زمین جاویدان (بال و اشتوتگارت، ۱۹۵۸)؛ هفت داستان از هفت شاهدخت که ترجمه ای است از هفت پیکر نظامی (زوریخ، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ امیرارسلان رومی (زوریخ، ۱۹۶۵)؛ داستان نویسان برجستۀ معاصر ایران (زوریخ، ۱۹۶۱)؛ ترجمۀ «مردی در قفس» صادق چوبک (گالن، ۱۹۶۱)؛ سلطان مسعود غزنوی (مونیخ، ۱۹۵۷)؛ تصویر کیهان شناسانۀ جهان در هفت پیکر نظامی (بال، ۱۹۶۱)؛ صدویک حکایت از گلستان سعدی (۱۹۶۷)؛ بحثی در نثر زبان فارسی ؛ ترجمۀ نمایش نامۀ ابرزلف و ابرزمانه محمد علی اسلامی ندوشن (تهران، ۱۳۷۳ش)؛ ترجمۀ داستان های عاشقانۀ هزارویک شب (زوریخ، ۱۹۸۸)؛ تصحیح و ترجمۀ تذکرة الملوک (۱۹۵۲).
wikijoo: گلپگه،_رودولف_(۱۹۲۸ـ۱۹۷۱)