گلوگیر

/galugir/
معنی انگلیسی:
sticking in the throat, suffocating, quack pretending to clear children's throats of things stuck in them

لغت نامه دهخدا

گلوگیر. [ گ ُ / گ َ ] ( نف مرکب ) خفه کننده و قطعکننده نفس. ( ناظم الاطباء ) :
میترسم از این کبود زنجیر
کافغان کنم آن شود گلوگیر.
نظامی.
جگرتاب شد نعره های بلند
گلوگیر شدحلقه های کمند.
نظامی.
چون گلوگیر است زخم عشق تو
من چگونه پیش زخمت دم زنم.
عطار.
|| هر غذای بدمزه و نامطبوع که در راه گلو میماند و به اشکال هضم میگردد. ( ناظم الاطباء ) :
به دارا رساند از سکندر جواب
جوابی گلوگیر چون زهر ناب.
نظامی.
اهل شهر بردسیر هیچ لقمه ای از این گلوگیرتر نیابد. ( تاریخ سلاجقه کرمان ). || چیزی زمخت که گلو را بگیرد چون مازو و هلیله و مانند آن. ( آنندراج ). || گس. قابض. عفص : شراب گلوگیر معده را قوی گرداند و طبع را خشک کند و بول بسیار آرد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). گلوگیر، قابض باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). و آبی گلوگیر و سیب گلوگیر و انار نارسیده اندرمزند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). اندرشراب گلوگیر بیزند و بکوبند و بر آن موضع نهند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). || امرود جنگلی. ( ناظم الاطباء ) : مریخ دلالت دارد بر هر درختی تلخ... و امرود گلوگیر و عوسج. ( التفهیم ابوریحان بیرونی ). || کنایه از مردم طامع و سمج و ناهموارکه همه کس از او نفرت کنند. ( آنندراج ). || مدعی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آنچه راه گلورابگیرد، لقمه بزرگ که ازحلق فرونرود
( صفت ) ۱ - آنچه که راه گلو را بندد : بخواهش گلو گیرتر از خناق دهان باز تر در طمع چون شقاق . ( ظهوری ) ۲ قاطع نفس ( دم ) . ۳ - غذای بدمزه و نامطبوع و عفص که باشکال هضم گردد : امرود گلوگیر . ۴ - لقم. بزرگ که از گلو پایین نرود . ۵ - شخص طمع کار سمج ۶ - کسی که بوسیل. ماساژ های مخصوصی چیزی را که در گلوگیر کرده رد میکند یعنی سبب میشود که شئ خارجی در معده برود یا از دهان بیرون آید .
امرود جنگلی .

فرهنگ معین

(گَ ) (ص . ) خفه کننده .

فرهنگ عمید

۱. آنچه راه گلو را بگیرد.
۲. لقمۀ بزرگ که از حلق فرو نرود.

پیشنهاد کاربران

بپرس