گلوک، کریستوف (۱۷۱۴ـ۱۷۸۷)(Gluck, Christoph)
گلوک، کریستوف
آهنگ ساز بوهِمی ـ آلمانی. سلسله اپراهای «اصلاحیِ» او، موسیقی را از قراردادهای رسمی آن روزگار دور کرد، که در آن علاقۀ خوانندگان برتر از هر چیزی برشمرده می شد؛ به خصوص جای رسیتاتیف های بی پایان را به همراهی های ارکستری داد، که جریان نمایشی اثر را روان تر می ساختند. در ۱۷۶۲، اپرای اورفئو و ائوریدیچه او با فراهم ساختنِ جولانگاهی آزاد به جلوۀ نمایشی، مفهوم اپرا در قرن ۱۸ را متحول کرد. پس از آن نیز نوبت به اپراهای آلسست (۱۷۶۷) و پاریس و هلن (۱۷۷۰) رسید. در ۱۷۷۴، اپرای ایفی گنیا در آئولید/ایفی گنیا در آئولیس او در پاریس اجرا شد و شدت بحث و جدل های خشونت آمیز دربارۀ آیندۀ اپرا را به اوج رساند؛ در این میان سبک فرانسوی گلوک از پشتیبانی ماری آنتوانت برخوردار بود، در حالی که رقیب ایتالیایی او نیکولو پیچینی تحت حمایت مادام دو باری قرار داشت. گلوک با اپراهای آرمید (۱۷۷۷) و ایفی گنیا در تائوریس (۱۷۷۹) به پیروزی قطعی بر پیچّینی دست یافت.
گلوک، کریستوف
آهنگ ساز بوهِمی ـ آلمانی. سلسله اپراهای «اصلاحیِ» او، موسیقی را از قراردادهای رسمی آن روزگار دور کرد، که در آن علاقۀ خوانندگان برتر از هر چیزی برشمرده می شد؛ به خصوص جای رسیتاتیف های بی پایان را به همراهی های ارکستری داد، که جریان نمایشی اثر را روان تر می ساختند. در ۱۷۶۲، اپرای اورفئو و ائوریدیچه او با فراهم ساختنِ جولانگاهی آزاد به جلوۀ نمایشی، مفهوم اپرا در قرن ۱۸ را متحول کرد. پس از آن نیز نوبت به اپراهای آلسست (۱۷۶۷) و پاریس و هلن (۱۷۷۰) رسید. در ۱۷۷۴، اپرای ایفی گنیا در آئولید/ایفی گنیا در آئولیس او در پاریس اجرا شد و شدت بحث و جدل های خشونت آمیز دربارۀ آیندۀ اپرا را به اوج رساند؛ در این میان سبک فرانسوی گلوک از پشتیبانی ماری آنتوانت برخوردار بود، در حالی که رقیب ایتالیایی او نیکولو پیچینی تحت حمایت مادام دو باری قرار داشت. گلوک با اپراهای آرمید (۱۷۷۷) و ایفی گنیا در تائوریس (۱۷۷۹) به پیروزی قطعی بر پیچّینی دست یافت.
wikijoo: گلوک،_کریستوف_(۱۷۱۴ـ۱۷۸۷)