گلوشه. [ گ َ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) زخم. ( شعوری ج 2 ورق 306 ) : ز تیغ غمزه شد صد پاره سینه بباید بر گلوشه لطف مرهم.ابوالمعالی ( از شعوری ).
