گلوتامات (انتقال دهنده عصبی). در علوم اعصاب، گلوتامات دیانیون ( آنیون دو ظرفیتی ) اسید گلوتامیک در نقش خود به عنوان یک انتقال دهنده عصبی است ( ماده ای شیمیایی که سلول های عصبی برای ارسال سیگنال به سلول های دیگر استفاده می کنند ) . با یک حاشیه وسیع، فراوان ترین انتقال دهنده عصبی تحریکی در دستگاه عصبی مهره داران است. [ ۱] این توسط هر عملکرد تحریکی اصلی در مغز مهره داران استفاده می شود و در مجموع بیش از ۹۰٪ از اتصالات سیناپسی در مغز انسان را تشکیل می دهد. همچنین به عنوان انتقال دهنده عصبی اولیه برای برخی از مناطق موضعی مغز مانند سلول های گرانول مخچه عمل می کند.
گیرنده های بیوشیمیایی برای گلوتامات به سه دسته اصلی تقسیم می شوند که به عنوان گیرنده های ای ام پی ای، گیرنده های ان ام دی ای و گیرنده های متابوتروپیک گلوتامات شناخته می شوند. دسته چهارم، به نام گیرنده های کاینات، از بسیاری جهات شبیه گیرنده های ای ام پی ای هستند، اما فراوانی بسیار کمتری دارند. بسیاری از سیناپس ها از انواع مختلفی از گیرنده های گلوتامات استفاده می کنند. دریافت کننده های ای ام پی ای کانال یونی وابسته به لیگاند هستند که برای تحریک سریع تخصص دارند: در بسیاری از سیناپس ها پس از تحریک کسری از میلی ثانیه پاسخ های الکتریکی تحریک کننده را در اهداف خود ایجاد می کنند. دریافت کننده های ان ام دی ای نیز یونوتروپیک هستند، اما با دریافت کننده های ای ام پی ای در نفوذپذیری در هنگام فعال شدن به کلسیم متفاوت هستند. خواص آنها باعث می شود که آنها برای یادگیری و حافظه اهمیت ویژه ای داشته باشند. گیرنده های متابوتروپیک از طریق سیستم های پیام رسان دوم برای ایجاد اثرهای آهسته و پایدار بر روی اهداف خود عمل می کنند.
گلوتامات به دلیل نقشی که در انعطاف پذیری سیناپسی دارد، در عملکردهای شناختی مانند یادگیری و حافظه در مغز نقش دارد. [ ۲] شکل پلاستیسیته شناخته شده به عنوان تقویت طولانی مدت در سیناپس های گلوتاماترژیک در هیپوکامپ، نئوکورتکس و سایر قسمت های مغز رخ می دهد. گلوتامات نه تنها به عنوان یک فرستنده نقطه به نقطه، بلکه از طریق تداخل سیناپسی سرریز بین سیناپس ها که در آن مجموع گلوتامات آزاد شده از سیناپس همسایه، سیگنال های فراسیناپسی/ تلفیق عصبی ایجاد می کند، کار می کند. [ ۳] علاوه بر این، گلوتامات نقش مهمی در تنظیم مخروط های رشد و سیناپتوژنز در طول رشد مغز ایفا می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیرنده های بیوشیمیایی برای گلوتامات به سه دسته اصلی تقسیم می شوند که به عنوان گیرنده های ای ام پی ای، گیرنده های ان ام دی ای و گیرنده های متابوتروپیک گلوتامات شناخته می شوند. دسته چهارم، به نام گیرنده های کاینات، از بسیاری جهات شبیه گیرنده های ای ام پی ای هستند، اما فراوانی بسیار کمتری دارند. بسیاری از سیناپس ها از انواع مختلفی از گیرنده های گلوتامات استفاده می کنند. دریافت کننده های ای ام پی ای کانال یونی وابسته به لیگاند هستند که برای تحریک سریع تخصص دارند: در بسیاری از سیناپس ها پس از تحریک کسری از میلی ثانیه پاسخ های الکتریکی تحریک کننده را در اهداف خود ایجاد می کنند. دریافت کننده های ان ام دی ای نیز یونوتروپیک هستند، اما با دریافت کننده های ای ام پی ای در نفوذپذیری در هنگام فعال شدن به کلسیم متفاوت هستند. خواص آنها باعث می شود که آنها برای یادگیری و حافظه اهمیت ویژه ای داشته باشند. گیرنده های متابوتروپیک از طریق سیستم های پیام رسان دوم برای ایجاد اثرهای آهسته و پایدار بر روی اهداف خود عمل می کنند.
گلوتامات به دلیل نقشی که در انعطاف پذیری سیناپسی دارد، در عملکردهای شناختی مانند یادگیری و حافظه در مغز نقش دارد. [ ۲] شکل پلاستیسیته شناخته شده به عنوان تقویت طولانی مدت در سیناپس های گلوتاماترژیک در هیپوکامپ، نئوکورتکس و سایر قسمت های مغز رخ می دهد. گلوتامات نه تنها به عنوان یک فرستنده نقطه به نقطه، بلکه از طریق تداخل سیناپسی سرریز بین سیناپس ها که در آن مجموع گلوتامات آزاد شده از سیناپس همسایه، سیگنال های فراسیناپسی/ تلفیق عصبی ایجاد می کند، کار می کند. [ ۳] علاوه بر این، گلوتامات نقش مهمی در تنظیم مخروط های رشد و سیناپتوژنز در طول رشد مغز ایفا می کند.
