گلوبنده

لغت نامه دهخدا

گلوبنده. [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) تابع حلق وشکم و مرد بسیارخوار. ( انجمن آرا ). شکمباره. شکم خواره. آنکه بنده شکم خود باشد. طبل خواره :
ممانید بر کهتران کار خوار
گلوبندگان رابگیرید بار.
اسدی.
هر بنده ای که او را بخرند و بفروشند آزادتر ازآن کس دان که گلوبنده بود... و گلوبنده همیشه بنده بود. ( از قابوسنامه ).

فرهنگ فارسی

پرخور، شکم پرست، بسیارخوارگلوبندگی:پرخوری، شکم پرستی
کسی که تابع حلق و شکم خود باشد بسیارخوار شکمخواره .

فرهنگ عمید

پرخور، شکم پرست، بسیارخوار.

پیشنهاد کاربران

بپرس