گله داری

/galledAri/

لغت نامه دهخدا

گله داری. [ گ َ ل َ / ل ِ / گ َل ْ ل َ / ل ِ ] ( حامص مرکب ) عمل گله دار. شبانی. چوپانی :
به شتربانی و گله داری
کردی آهستگی و هشیاری.
نظامی ( هفت پیکر ص 28 ).
... گله داری در ایران بر دو قسم است : یکی آنکه در قراء و قصبات مالکان و زارعان مقداری گوسفند و بز و میش نگاه میدارند و فوائد حاصل از آن به مصرف احتیاجات شخصی آنها می رسد و نمی توانند به خارج بدهند و فقط از شیر و روغن یا گوشت و پشم آنها برای حوائج ضروری خود استفاده می کنند. این گله های کوچک و معدود را هنگام تابستان در مزارع و مراتع اطراف و نزدیک می چرانند و در زمستان در طویله های مخصوص نگاه میدارند و به آنها علوفه خشک میدهند. و دیگری که مهمتر از اولی است قسمت گله داری ایلات و غیره میباشد که گله های بزرگ نگاهداری می کنند و همیشه با خود به ییلاق و قشلاق می برند و از فوائدآن استفاده کلی می کنند.
فوائد حاصل از گوسفند از این قرار است : 1- گوشت. 2- پشم ، که برای قالیبافی و پارچه های مختلف در داخله به کار میرود. 3- مواد لبنی ، روغن. 4- کود. 5 - پوست بره و گوسفند و روده و شاخ آنها که تجارت مهمی را تشکیل می دهد. ناحیه بختیاری از نقاط گوسفندخیزی است که مقدار زیادی به اطراف می فرستد. گوسفندهای این ناحیه عظیم الجثه و دنبه های آنها بزرگ و بواسطه شکاف وسط به دو قسمت تقسیم میشود. اما با همه بزرگی محصول گوشت آنها بطور متوسط 40 درصد و پشم آن خشن و دردرجه سوم قرار گرفته است. گوسفندهای لرستان نیز مثل بختیاری است ، با این فرق که دنبه های کوچک دارند و پشم آن در درجه دوم است. محال خمسه دارای گوسفندهای فراوان و بزرگ میباشد. پس از آن گوسفند افشار نیز مهم است و مقدار زیادی برای نقاط مختلف میفرستد. از کردستان و گروس هم گوسفند زیاد به نقاط دیگر فرستاده میشود. از حیث پشم و گوشت در ردیف دوم میباشد. گوسفند خراسان دارای دنبه های کوچک و شبیه به زل است. و پشم آنها را نسبت به پشم سایر گوسفندهای ایران ، میتوان در ردیف اول محسوب داشت... مرغز که از نژاد ( آنگرا )و دارای پشم ابریشمین است ، در کردستان ( مریوان ، بانه و سقز ) فراوان است و پشم آنها به مصرف پستک و عبا و یا پونچی و سایر پارچه های قیمتی میرسد... ( از جغرافیای اقتصادی مسعود کیهان صص 182-184 ).

فرهنگ فارسی

عمل و شغل گله دار : بشتر بانی و گله داری کردی آهستگی و هشیاری . ( نظامی )

دانشنامه عمومی

گله داری یا چراندن یا شبانی عمل گردآوردن دام ها با هم به یک گروه ( گله ) و حرکت دادن آنان از جایی به جای دیگر— و یا هر نوعی از آن است. شبانی می تواند به روند تشکیل گله های جانوران و یا به دخالت انسان در تشکیل گله برای برخی از اهداف اطلاق شود. [ ۱]
عکس گله داری
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

گَلّه داری
از طوایف لر ناحیۀ گله دار، در جنوب فارس. اینان در دورۀ صفویه از ایلات کهگیلویه جدا شدند و در میانۀ قرن ۱۱ق به رهبری ملا فریدون لر به ناحیۀ فال (نام پیشین بلوک گله داری) رفتند و چون گله و مواشی بسیار داشتند به گله داری شهرت یافتند. این مردم در جریان معاشرت و مجاورت با سنیان سواحل خلیج فارس به تدریج پیرو مذهب شافعی شدند. ریاست گله داری ها تا انقراض قاجاریه با اولاد ملا فریدون لر بود. گله داری ها در ۱۲۰۲ق بر علیه جعفرخان زند سر به شورش برداشتند و باقرخان، سرکردۀ آنان، از بیم مجازات به حرم شاه چراغ در شیراز پناه برد. محمدطاهرخان گله داری، در ۱۲۹۶ق به سبب همکاری با شیخ مذکور، خان آل نسور، حاکم شورشی بندر کنگان، اعدام شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس