گلغچه. [ گ ُ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( اِ ) گلغیچه. ( جهانگیری ). گلغوچه. ( فرهنگ رشیدی ). قیاس شود با غلغلچ ، غلغلیچ ، غلغلیچه و غلغلک. ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). بمعنی غلغلیچ است که جنبانیدن انگشتان باشددر زیر بغل مردم تا به خنده آیند. ( برهان ) ( آنندراج ). رجوع به غلغلچ و غلغلیچ و غلغلیچه و غلغلک شود.
