گلشن صبا

سرودۀ فتح علی خان صبای کاشانی، منظومه ای فارسی و به پیروی از بوستان سعدی. این مثنوی در بحر متقارب و به زبانی ساده و روان سروده شده است. صبا در این مثنوی پسر خود، حسین متخلص به عندلیب، را اندرز می دهد. برخی معتقدند که پاره ای از این اثر سرودۀ اسیر، شاعر معاصر کریم خان زند، است. این منظومه به کوشش کوهی کرمانی و مقدمه ای از ملک الشعرای بهار به چاپ رسیده است (۱۳۰۸ش).