( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ). || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جام می گلشن آرای خواست که بود اندر آن جام یک من نبید به یک دم می روشن اندرکشید.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
( گلشن آرا ی ) ( صفت ) آنکه گلشن را آرایش دهد باغبان . ۲ - ( صفت ) سرخ مانند گل ( سرخ ) .