گلستان استان

دانشنامه آزاد فارسی

گلستان، استان
گلستان، استان
استانی در شمال ایران، در جنوب شرقی دریای خزر. از شمال به جمهوری ترکمنستان، از شرق به خراسان، از جنوب به استان سمنان، و از غرب به مازندران و دریای خزر محدود است. نواحی جنوبی آن را کوه های البرز و نواحی شرقی آن را بخشی از ارتفاعات شمال خراسان و حدود ۸۰ درصد بقیه را دشت های آبرفتی گرگان و گنبد کاووس فراگرفته اند. بلندترین نقطۀ این استان کوه پیرگرده کوه با ارتفاع ۳,۲۰۴ متر است، و کوه های گلدین، زریوان، و خواجه قنبر نیز از دیگر بلندی های آن به شمار می آیند. با وجود این که استان گلستان در مقایسه با استان مازندران رطوبت کمتری دارد، کوه های آن غالباً از جنگل پوشیده شده و دشت های آن حاصل خیز و بارور است. اقلیم آن نسبتاً گرم و نیمه خشک است و مهم ترین رودهای آن عبارت اند از اترک، گرگان، و قره سو. احداث سد وشمگیر بر ظرفیت کشاورزی این استان افزوده است؛ برخی از فعالیت های کشاورزی آن عبارت اند از کشت پنبه، گندم و جو، برنج، توتون و تنباکو، دانه های روغنی، صیفی جات، چغندرقند، انواع میوه، و دامپروری. استان گلستان از نظر صنعت نیز پیشرفت زیادی داشته و کارخانه های پنبه پاک کنی، نساجی، شالی کوبی، روغن کشی، پرورش کرم ابریشم، زنبورداری و تولید عسل، فرآورده های دامی و لبنی و شیلات از فعالیت های صنعتی و اقتصادی این استان است. استان گلستان با ۱,۶۱۷,۰۸۷ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از یازده شهرستان و ۲۱ بخش با مرکزیت اداری شهر گرگان تشکیل شده است و شهرهای مهم آن عبارت اند از آزادشهر، بندر ترکمن، بندر گز، رامیان، علی آباد، کُردکوی، کَلاله، گنبد کاووس، و مینودشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس