گِلایْدِرسواری (gliding)
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
(یا: هواسُری) هنر استفاده از جریان هوا برای پرواز با هواپیمای بدون موتور. از نظر فنی، هواسری مستلزم کم کردن تدریجی ارتفاع است. گلایدرهایی که برای پرواز به بالا ساخته می شوند (با استفاده از هوایی که از سینۀ کوه یا تپه بالا می رود؛ یا با صعود هوای گرم از زمین آفتاب خورده؛ و غیره) سِیل پلین نامیده می شوند.صعود. برای بالارفتن سه راه وجود دارد: جریان هوا، گرما، و باد. جریان هوا از پستی و بلندی زمین زیر آن تبعیت می کند وگرچه نسبت به خود هوا گلایدر ارتفاع خود را از دست می دهد، بادی که از سینۀ کوه بالا می رود ممکن است کمک کند که گلایدر ارتفاعی بیشتر از آنچه که از دست می دهد به دست آورد. با گردش در یک جریان هوای گرم، گلایدر می تواند صدهامتر بالاتر برود. پروازهای طولانی معمولاً با استفاده از جریان هوای گرم انجام می شود. گلایدر ابتدا در جریان هوا اوج می گیرد و سپس با سرخوردن رفته رفته از ارتفاعش کاسته می شود تا به جریان هوای بعدی می رسد و این جریان به همین ترتیب تکرار می شود. با این روش که نیازمند مهارت بسیار و تشخیص شرایط جوی است، گلایدر ممکن است بتواند کیلومترها پرواز کند.
پرتاب. مرحلۀ اول در پرتاب به دست آوردن نیروی بیرونی برای رسیدن به سرعت کافی برای ماندن در هواست. پرتاب ممکن است به کمک منجنیقی از نوک یک تپه انجام شود، یا هواپیمایی گلایدر را یدک بکشد (سیم کشش را خلبان گلایدر بعد از این که ارتفاع کافی را به دست آورد آزاد می کند). پس از این که گلایدر در هوا قرار گرفت، سرعت آن به کمک پایین آوردن دماغه و درنتیجه کم شدن ارتفاع تنظیم می شود.
تاریخچه. هواسُری سهمی بزرگ در دستیابی انسان به امکان پرواز داشته است. پیش گامان آن افرادی مانند جورج کِیلی، اوتو لیلینتال، اوکتاو شانوت (۱۸۳۲ـ۱۹۱۰) و برادران رایت بودند؛ برادران رایت فن هواسری را در ۱۹۰۲ تکمیل کردند. به سبب ممنوعیت پروازهای نظامی، در آلمان بین دو جنگ جهانی هواسری در این کشور بسیار پیشرفت کرد. در جنگ جهانی دوم، آلمان ها در کرت و متفقین در آرنم از گلایدر برای افزایش ظرفیت جابه جایی نفرات و تجهیزات استفاده کردند. این گلایدرها چندان پرهزینه نبودند و می توانستند در دشت های باز و دور از فرودگاه ها به زمین بنشینند و سربازان به هیچ تعلیمی نظیر آموزش چتربازی نیاز نداشتند. در دهۀ ۱۹۷۰ ورزش هواسریِ آویزی پدید آمد.
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
گِلایْدِرسواری
(یا: هواسُری) هنر استفاده از جریان هوا برای پرواز با هواپیمای بدون موتور. از نظر فنی، هواسری مستلزم کم کردن تدریجی ارتفاع است. گلایدرهایی که برای پرواز به بالا ساخته می شوند (با استفاده از هوایی که از سینۀ کوه یا تپه بالا می رود؛ یا با صعود هوای گرم از زمین آفتاب خورده؛ و غیره) سِیل پلین نامیده می شوند.صعود. برای بالارفتن سه راه وجود دارد: جریان هوا، گرما، و باد. جریان هوا از پستی و بلندی زمین زیر آن تبعیت می کند وگرچه نسبت به خود هوا گلایدر ارتفاع خود را از دست می دهد، بادی که از سینۀ کوه بالا می رود ممکن است کمک کند که گلایدر ارتفاعی بیشتر از آنچه که از دست می دهد به دست آورد. با گردش در یک جریان هوای گرم، گلایدر می تواند صدهامتر بالاتر برود. پروازهای طولانی معمولاً با استفاده از جریان هوای گرم انجام می شود. گلایدر ابتدا در جریان هوا اوج می گیرد و سپس با سرخوردن رفته رفته از ارتفاعش کاسته می شود تا به جریان هوای بعدی می رسد و این جریان به همین ترتیب تکرار می شود. با این روش که نیازمند مهارت بسیار و تشخیص شرایط جوی است، گلایدر ممکن است بتواند کیلومترها پرواز کند.
پرتاب. مرحلۀ اول در پرتاب به دست آوردن نیروی بیرونی برای رسیدن به سرعت کافی برای ماندن در هواست. پرتاب ممکن است به کمک منجنیقی از نوک یک تپه انجام شود، یا هواپیمایی گلایدر را یدک بکشد (سیم کشش را خلبان گلایدر بعد از این که ارتفاع کافی را به دست آورد آزاد می کند). پس از این که گلایدر در هوا قرار گرفت، سرعت آن به کمک پایین آوردن دماغه و درنتیجه کم شدن ارتفاع تنظیم می شود.
تاریخچه. هواسُری سهمی بزرگ در دستیابی انسان به امکان پرواز داشته است. پیش گامان آن افرادی مانند جورج کِیلی، اوتو لیلینتال، اوکتاو شانوت (۱۸۳۲ـ۱۹۱۰) و برادران رایت بودند؛ برادران رایت فن هواسری را در ۱۹۰۲ تکمیل کردند. به سبب ممنوعیت پروازهای نظامی، در آلمان بین دو جنگ جهانی هواسری در این کشور بسیار پیشرفت کرد. در جنگ جهانی دوم، آلمان ها در کرت و متفقین در آرنم از گلایدر برای افزایش ظرفیت جابه جایی نفرات و تجهیزات استفاده کردند. این گلایدرها چندان پرهزینه نبودند و می توانستند در دشت های باز و دور از فرودگاه ها به زمین بنشینند و سربازان به هیچ تعلیمی نظیر آموزش چتربازی نیاز نداشتند. در دهۀ ۱۹۷۰ ورزش هواسریِ آویزی پدید آمد.
wikijoo: گلایدرسواری