گلایدر
/gelAyder/
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه آزاد فارسی
گِلایْدِر (glider)
گِلایْدِر
(یا: هَواسُر) نوعی وسیلۀ پرواز، شبیه هواپیما. حداکثر یک واحد پیشران کمکی کوچک داردولی معمولاً هیچ واحد پیشرانی ندارد. گلایدرهای مدرن بال های بسیار نازک و بدنۀ ایرودینامیکی دارند. نوع بدون موتور گلایدر با طناب کشسان، ریسمان، یا کابل متصل به جلوی آن به پرواز درمی آید که خدمه، وینچ، خودروی یدک کش، یا هواپیمای یدک کش آن را می کشند. گلایدر را می توان تا مسافت های طولانی به دنبال هواپیما یدک کشید. گلایدر موتوردار بدون کمک خارجی برمی خیزد و فرود می آید. گلایدر از نیروی گرانش و نیروی کشش روبه بالای هوا برای پرواز استفاده می کند. کنترلگر پرواز گلایدر از پدالی تشکیل می شود که سکان های عمودی را به کار می اندازد و یک اهرم کنترل برای کاراندازی سکان های افقی و شهپرها دارد. اوتو و گوستاو لیلینِتال آلمانی در ۱۸۹۱ نخستین پرواز موفقیت آمیز گلایدر با خلبان را عملی کردند. برادران لیلینِتال مزیت سطوح بال خمیده بر سطوح بال تخت را در پرواز نشان دادند و دیگران را تشویق به پرواز با گلایدر کردند. اوتو لیلینتال در ۱۸۹۶ در سانحۀ سقوط گلایدر جان باخت. در آغاز قرن ۲۰، برادران رایت پروازهای متعددی با گلایدر کردند و اصلاحات بسیاری در گلایدر به عمل آوردند. در جنگ جهانی دوم، از گلایدر برای حمل نیرو به منظور یورش هوایی استفاده می کردند. گلایدرهای اولیه را از روی تپه ها یا با دویدن به طرف جلو به پرواز درمی آوردند. خلبان برای حفظ ثبات گلایدر در هنگام پرواز بدن خود را جابه جا می کرد. این فنون در پرواز با کایت احیا شدند. کایت پوششی از جنس نایلون یا کولار است که روی قابی از آلومینیوم کشیده شده است و می تواند به ارتفاع ۶۱۰۰ متر برسد و حدود ۱۵ ساعت در هوا بماند.
گِلایْدِر
(یا: هَواسُر) نوعی وسیلۀ پرواز، شبیه هواپیما. حداکثر یک واحد پیشران کمکی کوچک داردولی معمولاً هیچ واحد پیشرانی ندارد. گلایدرهای مدرن بال های بسیار نازک و بدنۀ ایرودینامیکی دارند. نوع بدون موتور گلایدر با طناب کشسان، ریسمان، یا کابل متصل به جلوی آن به پرواز درمی آید که خدمه، وینچ، خودروی یدک کش، یا هواپیمای یدک کش آن را می کشند. گلایدر را می توان تا مسافت های طولانی به دنبال هواپیما یدک کشید. گلایدر موتوردار بدون کمک خارجی برمی خیزد و فرود می آید. گلایدر از نیروی گرانش و نیروی کشش روبه بالای هوا برای پرواز استفاده می کند. کنترلگر پرواز گلایدر از پدالی تشکیل می شود که سکان های عمودی را به کار می اندازد و یک اهرم کنترل برای کاراندازی سکان های افقی و شهپرها دارد. اوتو و گوستاو لیلینِتال آلمانی در ۱۸۹۱ نخستین پرواز موفقیت آمیز گلایدر با خلبان را عملی کردند. برادران لیلینِتال مزیت سطوح بال خمیده بر سطوح بال تخت را در پرواز نشان دادند و دیگران را تشویق به پرواز با گلایدر کردند. اوتو لیلینتال در ۱۸۹۶ در سانحۀ سقوط گلایدر جان باخت. در آغاز قرن ۲۰، برادران رایت پروازهای متعددی با گلایدر کردند و اصلاحات بسیاری در گلایدر به عمل آوردند. در جنگ جهانی دوم، از گلایدر برای حمل نیرو به منظور یورش هوایی استفاده می کردند. گلایدرهای اولیه را از روی تپه ها یا با دویدن به طرف جلو به پرواز درمی آوردند. خلبان برای حفظ ثبات گلایدر در هنگام پرواز بدن خود را جابه جا می کرد. این فنون در پرواز با کایت احیا شدند. کایت پوششی از جنس نایلون یا کولار است که روی قابی از آلومینیوم کشیده شده است و می تواند به ارتفاع ۶۱۰۰ متر برسد و حدود ۱۵ ساعت در هوا بماند.
wikijoo: گلایدر
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
گلایدِر
چَتربال
چَتربال
بال پرواز
بال پرواز به جای گلایدر
بادفر _ بادپر
گلایدر ( Glider ) [اصطلاح پاراگلایدر]: هواسر - هواپیمای بدون موتور - هواپیما یا هرگونه دستگاه پرنده هوایی که تنها به واسطه نیروی وزن به حالت پرواز باقی میماند